Неабходна бачыць мастацтва далёка за межамі прыгажосці, бо яно заўсёды было і застаецца адным з найбольш эфектыўных спосабаў крытыкі грамадства. Вось чаму на працягу гісторыі некалькі мастакоў былі абвінавачаны ў змове супраць сучасных нормаў, напрыклад, немец Ота Дыкс, які нават ваяваў у акопах, а пазней выкарыстаў сваё мастацтва, каб асуджаць жахі вайны.
Глядзі_таксама: Xuxa публікуе фатаграфію без макіяжу і ў бікіні, і яе фанаты адзначаюць 
Дыкс пачаў ствараць відавочна палітызаванае мастацтва з 1920-х гадоў і далей, калі барацьба толькі пачыналася. Аднак пасля вяртання з Першай сусветнай вайны ён вярнуўся ў Дрэздэн – родны горад і аднавіў сваё рамяство. Адзін з яго самых знакавых серыялаў называецца «Der Krieg» (Вайна) (1924) і паказвае трывожныя выявы гвалту ў чорна-белым колеры.
З таго часу ён пачаў адлюстроўваць нямецкія эксцэсы пасля вайны, паказваючы сярод іншага буйных начальнікаў з прастытуткамі, якія марнуюць усе дзяржаўныя грошы і злоўжываюць уладай. Лагічна, што Адольф Гітлер не сімпатызаваў мастаку і нават зняў яго з пасады прафесара мастацтваў у Дрэздэнскай акадэміі. Праз чатыры гады серыя была паказана на выставе так званага «дэгенератыўнага» мастацтва ў Мюнхене.
Нягледзячы на рост напружанасці, Дыкс адмовіўся выехаць за межы краіны і нават пры нацысцкім кіраванні здолеў прадаць карціны асобным асобам і ўстановампадтрымлівае. У 1939 годзе пасля няўдалай спробы Георга Эльзера забіць Гітлера мастака пасадзілі на два тыдні ў турму, хаця ён не меў да гэтых планаў ніякага дачынення.
У 1945 годзе ён быў схоплены французамі, якія пазналі мастака, але адмовіліся яго забіваць. Праз год ён быў вызвалены і вярнуўся ў Германію, дзе працягваў маляваць, пакуль не памёр у 1969 г. Мастак, які кінуў выклік і асудзіў жахі нацызму і нават пры гэтым выжыў, робячы тое, у што верыў, да апошняга дня свайго жыцця.
