Wist je dat de Olympische Spelen 42 jaar lang werden gehouden op "sekstest" De tests waren extreem vernederend en waren in feite een vervolging van intersekse personen.

Het begon allemaal in 1959 met Foekje Dillema, een Nederlandse hardloopster. Nadat ze kop-tegen-kop had gelopen met Fanny Blankers-Coen, beschouwd als de beste hardloopster in de Nederlandse geschiedenis, besloten artsen haar te onderzoeken om erachter te komen of ze biologisch gezien een man of een vrouw was.

- Iraans vrouwenvoetbalteam beschuldigd van man als keeper doet debat over 'sekstest' herleven

Uit de tests bleek dat Foekje een ander lichaam had dan normaal. Ze had een intersekse-conditie, wel XY-chromosomen maar geen mannelijke genitale ontwikkeling. En vanaf dat moment begon een verschrikking voor de vrouwen die meededen aan de Olympische Spelen.

Intersekse atlete verbannen uit sport na invasieve tests op haar anatomie

De praktijk begon terug te komen: artsen van het Internationaal Olympisch Comité observeerden en betastten de geslachtsdelen van vrouwen die streden om de testikels.

"Ik moest op de bank gaan liggen en mijn knieën optrekken. De artsen voerden toen een onderzoek uit dat, in moderne termen, zou neerkomen op een verachtelijke palpatie. Ze waren zogenaamd op zoek naar verborgen testikels. Het was de wreedste en meest vernederende ervaring die ik ooit in mijn leven heb meegemaakt," beschreef Mary Peters, een Britse vertegenwoordigster van de moderne vijfkamp.

De tests werden later veranderd in chromosoomtests, waardoor vrouwelijke deelnemers met een Y-chromosoom niet konden deelnemen aan vrouwenraces.

- Olympische Spelen: doctor in de wiskunde wint gouden medaille in wielrennen

"De rechtvaardiging die door de entiteit (IOC) werd gegeven, in dit interval de Koude Oorlog overdenkend, was dat de resultaten van sommige atleten uit het Oostblok van de Sovjet-Unie onverenigbaar waren met de prestatieverwachtingen voor een vrouw. De entiteit vermoedde dat mannen infiltreerden in de vrouwencategorie en dat het nodig zou zijn om de vrouwen tegen deze invasie te 'beschermen'. Een reeks vanTests die varieerden van de visuele inspectie van de geslachtsorganen van alle atleten tussen 1966 en 1968 tot chromosoomtests tussen 1968 en 1998," legt USP Gender and Sexuality in Sport-onderzoeker Waleska Vigo uit in haar proefschrift.

Zelfs vandaag de dag bestaan deze tests nog, maar ze worden niet meer op grote schaal gedaan. Nu worden de tests gedaan wanneer een atleet wordt ondervraagd. Als de atleet het Y-chromosoom heeft en ook het androgeen-ongevoeligheidssyndroom (een aandoening waarbij het lichaam van de persoon, zelfs als Y-chromosoom, geen testosteron opneemt), kan ze meedoen aan wedstrijden. Maar om dit te laten gebeuren, is er een groot schandaal gebeurd.

Maria Patiño was een Spaanse hardloopster die in 1985 een 'sekstest' onderging tijdens een kwalificatiewedstrijd voor de Olympische Spelen van Seoul in 1988. Patiño bleek XY-chromosomen te hebben. Ze had echter borsten, een vagina en een lichaamsstructuur die precies leek op die van een vrouw.

"Ik verloor vrienden, ik verloor mijn verloofde, mijn hoop en mijn energie. Maar ik wist dat ik een vrouw was en dat mijn genetische verschil me geen fysiek voordeel gaf. Ik kon niet eens doen alsof ik een man was. Ik heb borsten en een vagina. Ik ben nooit vreemdgegaan. Ik vocht tegen mijn diskwalificatie," meldde Maria.

Ze heeft jarenlang gevochten voor de erkenning dat mensen met haar aandoening, het androgeenongevoeligheidssyndroom, weer mogen meedoen aan de verkiezingen en heeft de basis gelegd voor de huidige regels voor gendertests.