امروزه، بازی‌های ویدیویی بخش بزرگی از سرگرمی‌های مصرف‌شده توسط کودکان را نشان می‌دهند. اما زمانی در تاریخ وجود داشت که بازی های فیزیکی در بین جوانان کاملاً موفق بود. در دهه 1950، یک شرکت سعی کرد از یک " آزمایشگاه انرژی اتمی " که یکی از خطرناک ترین اسباب بازی های تمام دوران به حساب می آمد، پول نقد کند.

O گیلبرت آزمایشگاه انرژی اتمی U-238 یا آزمایشگاه انرژی اتمی Gilbert U-238 یک اسباب‌بازی بود که توسط شرکت A. C. Gilbert، یک شرکت اسباب‌بازی قدیمی، که پیشگام در این زمینه محسوب می‌شود، ساخته شد.

آزمایشگاه اتمی با رادیواکتیویته در یک شیشه برای کودکان! این طنز نیست!

نام U-238 به اورانیوم 238 اشاره دارد، ایزوتوپ پایدار اورانیوم که باعث واکنش های هسته ای نمی شود. با این حال، رادیواکتیو است. و اسباب بازی گیلبرت هم بود. این شامل چهار نمونه اورانیوم رادیواکتیو بود، اما قادر به شکافت هسته ای نبود.

علاوه بر این، حاوی چهار نمونه از فلزات کم تابش دیگر مانند سرب، روتنیم و روی بود. اما علاوه بر مواد رادیواکتیو، کودکان می‌توانستند با یک متر گایگر-مولر نیز سرگرم شوند، که می‌توانست رادیواکتیویته یک مکان را احساس کند.

یک الکتروسکوپ نیز در اسباب‌بازی وجود داشت که بار الکتریکی یک جسم را نشان می‌داد. یک اسپینتاریزکوپ، یک محفظه ابری که انتقال یون های الکتریکی را در داخل نشان می دهدیک ویدیو، علاوه بر سایر تجهیزات علمی.

این اسباب بازی در سال 1950 به بازار عرضه شد و قیمت آن حدود 49 دلار بود، ارزش امروزی نزدیک به 600 دلار برای تورم اصلاح شده است.

گلدان ها. با اورانیوم، سرب و سایر فلزات رادیواکتیو، و همچنین تجهیزاتی که رادیواکتیویته را برای کودکان توضیح می دهد

یک سال بعد از قفسه ها خارج شد، اما نه به دلیل ناامنی بودن. ارزیابی‌های شرکت A. C. Gilbert قضاوت کرد که در آن زمان این اسباب‌بازی برای خانواده‌های آمریکایی بسیار گران‌قیمت بود.

تبلیغات آزمایشگاه موارد زیر را بیان می‌کرد: «تصاویر الهام‌بخش تولید می‌کند! به شما امکان می دهد در واقع مسیرهای الکترون ها و ذرات آلفا را که با سرعت بیش از 10000 مایل در ثانیه حرکت می کنند، ببینید! الکترون‌هایی که با سرعت‌های خارق‌العاده مسابقه می‌دهند، مسیرهای ظریف و پیچیده‌ای از تراکم الکتریکی ایجاد می‌کنند – تماشای آن بسیار زیباست.»

امروزه، حدود 500 آزمایشگاه انرژی اتمی گیلبرت U-238 در جهان وجود دارد. این اسباب بازی تا زمانی که محفظه های حاوی مواد رادیواکتیو آسیب نبیند نسبتاً ایمن بود. اما او گواه این است که دهه 1950 واقعاً با امروز متفاوت بود.