قلب همیشه برای نشان دادن عشق استفاده نشده است، اما فرهنگ های مختلف به دلایل مختلف احساس را با این نماد مرتبط می کنند... سنت ولنتاین، که به عنوان جشن عشق در چندین کشور در سراسر جهان جشن گرفته می شود.

در لیبی، در دوران باستان، غلاف دانه سیلفیوم به عنوان یک ضد بارداری استفاده می شد. و اتفاقاً بسیار شبیه نمایش هایی بود که امروز از یک قلب می کنیم. فرضیه دیگر این است که این قالب به یک فرج یا فقط به شکل یک فرد از پشت اشاره دارد.

در کتاب « قلب عاشقانه : An Unconventional History of Love ، نویسنده Marilyn Yalom اشاره می کند که سکه ای در دریای مدیترانه در قرن 6 قبل از میلاد یافت شده است. شکل قلب را داشت که در جام های آن زمان نیز یافت می شد. اعتقاد بر این است که این قالب احتمالاً با برگ‌های انگور مرتبط بوده است.

تا اینکه قرون وسطی رسید و با آن، عشق شکوفا شد. فیلسوفان قرون وسطی خود را بر اساس ارسطو استوار کردند که گفته بود "احساس در مغز زندگی نمی‌کند، بلکه در قلب زندگی می‌کند". از این رو این ایده یونانی مبنی بر اینکه قلب اولین عضوی بود که توسط بدن ایجاد می شد و این تداعی کامل شد، به وجود آمد. کهما امروز انجام می دهیم. طرح او شامل اشکال گلابی، مخروط کاج یا پاستیل بود. علاوه بر این، تا قرن چهاردهم، ارگ اغلب وارونه به تصویر کشیده می شد.

یکی از اولین سوابق رسمی استفاده از قلب به عنوان نماد عشق در یک نسخه خطی فرانسوی ظاهر می شود. از قرن سیزدهم، با عنوان " Roman de la Poire ". در تصویر، او نه تنها وارونه، بلکه ظاهراً از پهلو دیده می‌شود.

گزارشی که توسط مجله SuperInteressante منتشر شد، نشان می‌دهد که نمادگرایی حدود 3 هزار سال پیش جهان را به دست آورده است. همراه با فرهنگ یهودی این به این دلیل است که عبرانیان برای مدت طولانی احساسات را با قلب مرتبط می‌دانند، احتمالاً به دلیل سفتی در قفسه سینه که هنگام ترس یا اضطراب احساس می‌کنیم.