دل کي هميشه محبت جي نمائندگي ڪرڻ لاءِ استعمال نه ڪيو ويو آهي، پر مختلف ثقافتن مختلف سببن جي ڪري هن احساس کي هن علامت سان ڳنڍيو آهي... سينٽ ويلنٽائن، دنيا جي ڪيترن ئي ملڪن ۾ محبت جي جشن طور ملهايو ويندو آهي.

ليبيا ۾، آڳاٽي دور ۾، سلفيم سيڊ پوڊ کي حمل جي خلاف استعمال ڪيو ويندو هو. ۽، اتفاقي طور تي، اهو تمام گهڻو ڏسڻ جهڙو آهي جيڪو اسان اڄ دل جي نمائندگي ڪريون ٿا. هڪ ٻيو مفروضو اهو آهي ته هي فارميٽ هڪ وولوا ڏانهن اشارو ڪيو ويو آهي يا صرف پوئتي کان هڪ شخص جي شڪل ڏانهن.

ڪتاب ۾ ” The Amourous Heart : An Unconventional History of Love “، ليکڪ Marlyn Yalom ذڪر ڪري ٿو ته هڪ سڪو ميڊيٽرينين ۾ ڇهين صدي قبل مسيح ۾ مليو. ان ۾ دل جي شڪل هئي، جيڪا ان وقت جي چيليس ۾ پڻ ملي ٿي. اهو يقين آهي ته شڪل شايد انگور جي پنن سان لاڳاپيل هئي.

جيستائين وچين دور پهتو ۽ ان سان، محبت ڦٽي وئي. قرون وسطي جي فلسفين پنهنجو بنياد ارسطو تي رکيو، جنهن چيو هو ته ”احساس دماغ ۾ نه پر دل ۾ رهندو آهي“. انهيءَ ڪري يوناني خيال اهو آهي ته دل جسم جي ٺاهيل پهريون عضوو هجي ها ۽ انجمن مڪمل ٿي وڃي ها.

جڏهن ته، جيتري قدر علامت کي پڪڙڻ شروع ڪيو ويو آهي، سڀني دلين کي شڪل ۾ ظاهر نه ڪيو ويو آهي. اهواسان اڄ ڪندا آهيون. هن جي ڊزائن ۾ ناشپاتيون، پائن ڪونز يا لوزينج جون شڪليون شامل هيون. ان کان علاوه، 14 صدي عيسويء تائين، عضوي کي اڪثر ڪري مٿي ڏيکاريو ويو هو.

دل جي پهرين سرڪاري رڪارڊ مان هڪ آهي جيڪو محبت جي علامت طور استعمال ڪيو پيو وڃي، هڪ فرانسيسي نسخي ۾ ظاهر ٿئي ٿو. 13 صدي عيسويء کان، عنوان ” Roman de la Poire “. تصوير ۾، هو نه رڳو مٿي تي، پر بظاهر پاسي کان به نظر اچي رهيو آهي.

ميگزين پاران شايع ٿيل هڪ رپورٽ SuperInteressante اها ڳالهه ظاهر ڪري ٿي ته علامت دنيا کي تقريبا 3 هزار سال اڳ حاصل ڪيو، يهودي ثقافت سان گڏ. اهو ئي سبب آهي جو عبراني جذبات کي دل سان ڳنڍي رهيا آهن، شايد سينه جي تنگيءَ جي ڪري، جيڪو اسان محسوس ڪندا آهيون جڏهن اسان خوفزده يا پريشان هوندا آهيون.