Haté teu salawasna dipaké pikeun ngagambarkeun cinta, tapi budaya béda geus datang ka ngahubungkeun rasa jeung simbol ieu alesan béda ... Poé Valentine, sohor salaku hajatan cinta di sababaraha nagara di sakuliah dunya.

Di Libya, jaman baheula, polong siki silphium dipaké minangka kontrasépsi. Sareng, saliwatan, éta katingali pisan sapertos perwakilan anu urang laksanakeun tina haté ayeuna. Hipotesis séjén nyaéta yén format ieu ngarujuk kana vulva atanapi ngan ukur sosok jalma ti tukang.

Dina buku " The Amorous Heart : An Unconventional History of Love “, panulis Marilyn Yalom nyebutkeun yén hiji koin kapanggih di Mediterania dina abad ka-6 SM. eta bore sosok jantung, ogé kapanggih dina chalices waktu. Hal ieu dipercaya yén format ieu meureun pakait sareng daun anggur.

Nepi ka Abad Pertengahan anjog sarta, kalawan eta, cinta blossomed. Filsuf Abad Pertengahan dumasar kana Aristoteles , anu nyarios yén "perasaan hirup lain dina uteuk, tapi dina haté". Lantaran kitu pamanggih Yunani yén jantung bakal jadi organ munggaran nu dijieun ku awak jeung asosiasi jadi sampurna.

Nanging, saloba simbol ieu mimiti nyekel, teu sakabeh hate digambarkeun dina wujud. anuurang ngalakukeun dinten ieu. Desainna kaasup wangun pears, congcot pinus atawa lozenges . Saterusna, nepi ka abad ka-14 organ ieu mindeng digambarkeun tibalik ka handap.

Salah sahiji catetan resmi munggaran ngeunaan jantung dipaké salaku simbol cinta mucunghul dina naskah Perancis. ti abad ka-13, judulna “ Roman de la Poire ”. Dina gambar, anjeunna henteu ngan katingali tibalik, tapi katingalina ti gigir.

Laporan anu dipedalkeun ku majalah SuperInteressante nunjukkeun yén simbolisme éta ngagaduhan dunya sakitar 3 rébu taun ka pengker, marengan budaya Yahudi. Éta alatan urang Ibrani geus lila ngahubungkeun parasaan jeung haté, meureun alatan sesak dina dada nu urang ngarasa lamun urang sieun atawa hariwang.