Een van de indirecte slachtoffers van het bloedbad dat de Amerikaanse regering sinds de stichting van het land heeft aangericht onder de inheemse bevolking, is de bizon.

Het grootste zoogdier van het continent leefde tot een paar eeuwen geleden met miljoenen in de VS, als heilig symbool voor de inheemse bevolking van het land .

De aanvallen van de overheid om het land van de inheemse bevolking af te pakken, duurden slechts een paar decennia voordat het dier het uitsterven naderde dat het vandaag de dag nog steeds bedreigt - en het zal niemand verbazen dat het juist deze inheemse bevolking is die vandaag de dag de Amerikaanse buffel redt.

Buffels op inheems Noord-Amerikaans land

En de aanwezigheid van kuddes in inheems gebied is niet alleen goed voor de buffels zelf, maar ook voor het land: de ecosystemen herleven met de dieren, de vogels keren terug en het groen zelf vernieuwt zich met de terugkeer van de dieren. Kuddes die vroeger niet meer dan 20 dieren telden, tellen nu 4.000 buffels.

En natuurbehoud op inheems land beperkt zich niet tot bizons, maar ook tot andere dieren zoals wolven, beren, vossen en meer. Het is verbazingwekkend om te zien hoe stammen, die een beperkt budget en diverse armoedesituaties hebben, het probleem van bedreigde dieren effectiever oplossen dan de overheid zelf - en daarmee een echte misdaad van de staat corrigeren.

Boven, een bizon in de sneeuw; onder, een kudde in stammengebied