اگر کار رنگآمیزی عکسهای قدیمی به سادگی میتواند تأثیر بصری جالبی ایجاد کند، برای تام مارشال، گرافیست بریتانیایی، چنین کارهایی حس بسیار عمیقتر و تأثیرگذارتری دارد - محکوم کردن وحشتهای گذشته که رنگها به زمان حال آوردهاند. عکس های زنده ساخته شده جدید بودند. پس از رنگ آمیزی تصاویر قربانیان هولوکاست در آلمان نازی، کار فعلی او رنگ های وحشتناک عکس بردگان سیاه پوست در آمریکای قرن 19 را آشکار کرده است. ایده او برای رنگآمیزی تصاویر این بود که کمی از تاریخ مردم بردهشده، که در عکسها ثبت شده بود، بگوید. تام می گوید یا هر تاریخ دیگری در مورد قرن نوزدهم پس از انقلاب صنعتی. او با اشاره به اینکه قاچاق افراد برده شده در بریتانیا در سال 1807 ممنوع بود، اما همچنان در بریتانیا مجاز بود، گفت: "با تحقیق در داستان های این عکس ها، متوجه شدم که چگونه وحشت فروش انسان ها دنیای مدرن را ساخته است." ایالات متحده تا سال 1865.
کار تام بر این باور استوار است که یک عکس رنگی بیشتر از یک عکس B&W جلب توجه میکند - بنابراین پنجرهای را به روی وحشتهای گذشته باز میکند که وحشتهای امروز را میسازد. برزیل یکی از آخرین کشورهای جهان بود که در 13 می به بردگی انسان پایان داد.1888.
همچنین ببینید: اختلاف بین پیائو و سئارا برای 13 شهرداری که در قرن نوزدهم شروع شد ممکن است نقشه ما را تغییر دهد."As Costas Açoitadas"
یکی از معروف ترین و وحشتناک ترین عکس های آن دوره، عکس مورد استفاده قرار گرفت. به عنوان تبلیغی برای پایان بردگی. فردی که از عکس گرفته شد گوردون نام داشت که به "پیتر شلاق خورده" یا پیتر شلاق خورده نیز معروف بود، مردی که ماه ها قبل تلاش کرده بود فرار کند و عکس در 2 آوریل 1863 در باتون روژ، در ایالت لوئیزیانا، گرفته شده است. در طول معاینه پزشکی.
"ویلیس وین، سن 116"
تصویر در آوریل 1939 گرفته شده است، و در آن ویلیس وین نوعی بوق در دست دارد، ابزاری که برای فراخواندن بردگان به کار استفاده می شود. در زمان عکس، ویلیس ادعا کرد که 116 سال سن دارد - همانطور که باب وین، دامدار که او را زندانی کرده بود، تمام زندگی خود را به او گفته بود که در سال 1822 به دنیا آمده است.
همچنین ببینید: شامپانزه آلبینو که برای اولین بار در حیات وحش مشاهده شد در مقاله ای نوآورانه توصیف شده است.«برده شده فراری شد. مردم»
عکس گرفته شده در طول جنگ داخلی، بین سال های 1861 و 1865، دو فرد ناشناس را نشان می دهد که ژنده پوش به تن دارند، در باتون روژ، در ایالت لوئیزیانا. . تاریخ دقیق عکس ذکر نشده است، اما در پشت تصویر نوشته شده است: "محصول قاچاق تازه رسید". قاچاق اصطلاحی بود که برای توصیف افراد برده ای که برای پیوستن به نیروهای اتحادیه در درگیری فرار کرده بودند استفاده می شد.
« عمر بن سعید، یا عمو ماریان''
متولد سال 1770، عمر بن سعید از منطقه ای که امروز در آنجا ربوده شد.در سال 1807 سنگال است و به ایالت کارولینای جنوبی در ایالات متحده آمریکا برده شد و تا زمان مرگش در سال 1864 در سن 94 سالگی برده ماند. سعید فارغ التحصیل رشته تعلیم و تربیت در میان اساتید اسلامی – که 25 سال نزد ایشان تحصیل کرد – به زبان عربی سواد داشت، حساب، الهیات و غیره آموخت. این عکس در سال 1850 گرفته شده است.
«شخص برده شده ناشناس توسط ریچارد تاونسند»
عکس یک فرد برده شده ناشناس را نشان می دهد که شناسایی شده است. ، زندانی مزرعه ریچارد تاونسند. عکس در ایالت پنسیلوانیا گرفته شده است.
«حراج و فروش سیاهپوستان، خیابان وایت هال، آتلانتا، جورجیا، 1864»
این عکس همانطور که از عنوان مشخص است مکانی برای حراج و فروش افراد برده در ایالت جورجیا را نشان می دهد. این عکس توسط جورج ان. برنارد، عکاس رسمی در زمان اشغال ایالت توسط اتحادیه گرفته شده است.
"برداشت سیب زمینی در مزرعه هاپکینسون"
عکس مزرعه سیب زمینی شیرین در ایالت کارولینای جنوبی را نشان می دهد و در سال 1862 توسط هنری پی مور، عکاسی که جنگ داخلی را ضبط کرده بود، گرفته شده است.
"Georgia Flournoy، آزاد شد. برده"
جرجیا فلورنوی 90 ساله بود که این عکس در خانه او در آلاباما در آوریل 1937 گرفته شد. جورجیا در یک مزرعه به دنیا آمد و هرگز نمی دانست مادرش که در حین زایمان فوت کرد. او به عنوان پرستار، در "خانه بزرگ" کار می کرد وهرگز نمی توانست با افراد برده دیگر معاشرت کند.
"عمه" جولیا آن جکسون"
جولیا آن جکسون 102 ساله بود هنگامی که عکس حاضر گرفته شد - در سال 1938، در الدورادو، در ایالت آرکانزاس، در خانه او، در مزرعه قدیمی ذرت. قلع نقره ای بزرگی که در عکس نشان داده شده است توسط جولیا به عنوان فر استفاده شده است.
«تظاهرات استفاده از زنگ»
یک عکس ریچبورگ گیلیارد، دستیار مدیر موزه فدرال آلاباما را نشان میدهد که استفاده از "قفسه زنگ" یا آویز زنگ را در ترجمه رایگان نشان میدهد، یک ابزار کنترل شوم در برابر فرار افراد برده شده. ناقوس را معمولاً در قسمت فوقانی ظروف آویزان می کردند که به افراد برده متصل می شد و زنگ ها را به عنوان زنگ خطر برای نگهبانان در صورت فرار به صدا در می آورد.