فکر کردن به خرگوش معمولاً ما را به سمت احساس نرمی و دوستی یک حیوان ساده و غیرقابل مقاومت می‌رساند که با خز پوشیده شده است - نوک بینی خود را تکان می‌دهد و مانند تجسم ناز می‌جهد. ما همچنین می‌توانیم به عید پاک زمانی فکر کنیم که گوش‌های بلند آن، یا حتی خرگوش به‌عنوان نماد باروری، به دلیل سرعت تولید مثل، یا حتی خرگوش از آلیس در سرزمین عجایب - اما ما این کار را انجام خواهیم داد. به ندرت حیوان را نماد خشونت و ظلم می دانند. زیرا برخی از تصویرگران قرون وسطی این حیوان را اینگونه به تصویر می کشیدند: معمول بود که نسخه های خطی و کتاب های قرن 12 و 13 با تصاویر در کنار متن تزئین شوند و بسیاری از آنها خرگوش هایی را نشان می دادند که غیرقابل تصورترین جنایات را انجام می دادند.
همچنین ببینید: عکس های سورئال دبی زیر ابرها را ببینید که از طبقه 85 گرفته شده است 
همچنین به عنوان «مرجینالیا» شناخته می‌شود، تصویرسازی پیرامون دست‌نوشته‌ها در قرون وسطی یک هنر رایج بود که معمولاً حیوانات، عناصر طبیعت، جانوران افسانه‌ای خیالی، موجودات انسان‌نما و موارد دیگر را نشان می‌داد. همچنین فضایی برای طنز - برای خلق طنز. اینها به اصطلاح «درولرها» بودند و تصاویر مکرر خرگوش های قاتل، درگیری با یکدیگر، حمله به مردم و حتی سر بریدن آنها احتمالاً در این دسته قرار می گیرند.
محتمل ترین هدف از به تصویر کشیدن خرگوش به عنوان یک حیوان ترسناک و قاتل بود.حس کمیک: غیرقابل تصوری که در مقابل چشم ها قرار می گیرد، فیض پوچ را جذب می کند و به آن دست می یابد. با این حال، کسانی هستند که می گویند لطافت تنها احساسی نبود که حیوانات برانگیختند: به دلیل تولید مثل سریع و شدید و گرسنگی شدید آنها، خرگوش ها زمانی به عنوان مشکلی شبیه طاعون در مناطقی از اروپا در نظر گرفته می شدند. جزایر در بالئاریک، در اسپانیا، به عنوان مثال، در قرون وسطی، باید با خرگوش ها جنگید زیرا آنها کل محصول را می خوردند و گرسنگی را به منطقه می آوردند.
اختلاط به عنوان مثال، ناز همراه با تهدید یک ویژگی تکرارشونده در انیمیشن ها است. بنابراین، این امکان وجود دارد که چنین نمایش‌هایی طنز را با یک مشکل اجتماعی واقعی آن زمان ترکیب کنند - یعنی چه کسی می‌گوید یکی از دوست‌داشتنی‌ترین و دوست‌داشتنی‌ترین حیوانات روی کره زمین. شاید روحیه تحریک آمیز و حتی تهدید آمیز که در پس لطف شخصیتی مانند Bugs Bunny نهفته است، برای مثال، از این سنت قرون وسطایی باستانی ناشی می شود - و حاشیه های آن زمان کارتون های مدرنیته بودند.
