හාවෙකු ගැන සිතීම සාමාන්‍යයෙන් ලොම් වලින් වැසී ඇති සරල සහ නොබිඳිය හැකි සතෙකුගේ මුදු මොළොක් බව සහ මිත්‍රත්වය ක්ෂණිකව දැනීමට අපව පොළඹවයි - උගේ නාසයේ කෙළවර සොලවමින් සහ හුරුබුහුටි බවේ අවතාරය මෙන් පිබිදෙයි. අපට පාස්කු උත්සවය ගැන සිතිය හැකිය, එහි දිගු කන් හෝ හාවා පවා සශ්‍රීකත්වයේ සංකේතයක් ලෙස, එය ප්‍රජනනය කරන වේගය නිසා හෝ ඇලිස් ඉන් වොන්ඩර්ලන්ඩ් හි හාවා පවා - නමුත් අපි එසේ කරමු. සත්වයා ප්‍රචණ්ඩත්වයේ සහ කුරිරුකමේ සංකේතයක් ලෙස සිතන්නේ කලාතුරකිනි. මක්නිසාද යත් සමහර මධ්‍යතන යුගයේ නිදර්ශකයින් සත්වයා නිරූපණය කළේ එලෙස ය: 12 වන සහ 13 වන සියවස්වල අත්පිටපත් සහ පොත් පෙළ සමඟ රූප සටහන් වලින් සරසා තිබීම සාමාන්‍ය දෙයක් වූ අතර ඔවුන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙක් සිතාගත නොහැකි තරම් දරුණු අපරාධ කරන හාවුන් පෙන්වූහ.
“marginalia” ලෙසද හඳුන්වනු ලබන අතර, මධ්යකාලීන යුගයේ අත්පිටපත් ආශ්‍රිත නිදර්ශන සාමාන්‍යයෙන් සතුන්, ස්වභාවධර්මයේ මූලද්‍රව්‍ය, මනඃකල්පිත මිථ්‍යා සතුන්, මානවරූපී ජීවීන් සහ තවත් බොහෝ දේ පෙන්වන පොදු කලාවක් විය. උපහාසය සඳහා ද අවකාශය - හාස්‍යය නිර්මාණය කිරීම සඳහා. මේවා ඊනියා “ඩ්‍රොලරීස්” වූ අතර, මිනීමරු හාවුන්ගේ පුනරාවර්තන රූප, එකිනෙකා සමඟ සටන් කිරීම, මිනිසුන්ට පහර දීම සහ ඔවුන්ගේ හිස කපා දැමීම පවා එම ගණයට ගැලපේ.
බලන්න: පාරේ නිවසක පිටුපස මිදුලේ තිබී හමුවූ නිධානයක 1816 සිට 1841 දක්වා කාසි තිබෙන බව ඉෆාන් පවසයි. 
6>
හාවෙකු බිහිසුණු සහ මිනීමරු සතෙකු ලෙස නිරූපණය කිරීමේ බොහෝ දුරට ඉඩ ඇති අරමුණ වූයේවිකට හැඟීම: ඇස් ඉදිරිපිට තබා ඇති සිතාගත නොහැකි දේ විකාරයේ කරුණාව ආකර්ෂණය කර සාක්ෂාත් කර ගනී. කෙසේ වෙතත්, සතුන් කුපිත කළ එකම හැඟීම මුදු මොළොක් බව නොවන බව පවසන අය සිටිති: ඔවුන්ගේ වේගවත් හා දැඩි ප්‍රජනනය සහ ඔවුන්ගේ අධික කුසගින්න හේතුවෙන්, හාවන් වරක් යුරෝපයේ ප්‍රදේශවල වසංගතයකට සමාන ගැටලුවක් ලෙස සලකනු ලැබීය. දූපත් Balearics, ස්පාඤ්ඤයේ, මධ්යකාලීන යුගයේ දී, උදාහරණයක් ලෙස, හාවුන් සමඟ සටන් කිරීමට සිදු වූයේ ඔවුන් මුළු අස්වැන්නම අනුභව කර කලාපයට කුසගින්න ගෙන ආ බැවිනි.
මිශ්ර කිරීම තර්ජනය සමඟ හුරුබුහුටි බව එය සජීවිකරණවල පුනරාවර්තන ලක්ෂණයකි, උදාහරණයක් ලෙස. එබැවින්, එවැනි ඩ්‍රෝලරි උපහාසය එකල සැබෑ සමාජ ගැටලුවක් සමඟ ඒකාබද්ධ කළ හැකිය - එනම්, පෘථිවියේ වඩාත්ම ආදරණීය හා ආදරණීය සත්වයෙකු විසින් කවුරුන් විසින් කියනු ඇත්ද යන්නයි. නිදසුනක් වශයෙන්, බග්ස් බනී වැනි චරිතයක කරුණාව පිටුපස ඇති ප්‍රකෝපකාරී සහ තර්ජනාත්මක ආත්මය, මෙම පුරාණ මධ්‍යතන යුගයේ සම්ප්‍රදායෙන් පැමිණේ - සහ එකල ආන්තිකභාවය නූතනත්වයේ කාටූන් විය.
