ژوئن ماهی است که در آن غرور دگرباشان جنسی در سراسر جهان جشن گرفته می شود، اما در اینجا می دانیم که تنوع باید در تمام طول سال جشن گرفته شود. در سینما، مسائل، عشقها و زندگی دگرباشان جنسی به متنوعترین شکلها به تصویر کشیده میشود و در فیلمهای برزیلی ما مجموعه خوبی از تولیدات داریم که این تجربیات را به منصه ظهور میرسانند.
پروتاگونیسم LGBT+ در سینمای ملی شامل میشود. در مورد دگرگونی فردی که با جنسیتی که با آن متولد شده است همذات پنداری نمی کند، مبارزه برای زنده ماندن در میان تعصبات و البته در مورد عشق، غرور و مقاومت.
اول. مستند برزیلی اصلی از نتفلیکس، "Laerte-se" کاریکاتوریست Laerte Coutinho را دنبال می کند
ما مجموعه ای را برای ماراتن در سینمای ملی و درک زیبایی تنوع در هنر برزیل گرد هم آوردیم. بیایید آن را انجام دهیم!
همچنین ببینید: خواهران برونته که در جوانی مردند اما شاهکارهایی از ادبیات قرن نوزدهم به جا گذاشتندخالکوبی، اثر هیلتون لاسردا (2013)
ریسیف، 1978، در میانه دیکتاتوری نظامی، کلسیو (ایراندیر سانتوس) همجنسگرا با هم ترکیب می شود. کاباره، برهنگی، طنز و سیاست برای انتقاد از رژیم استبدادی حاکم بر برزیل. با این حال، زندگی باعث می شود که کلسیو با فینینو (Jesuíta Barbosa)، یک مرد نظامی 18 ساله که توسط این هنرمند اغوا می شود، راه بیفتد و باعث ایجاد رابطه عاشقانه ای بین آن دو شود. در زمان: سال بعد، ژزوئیتا در فیلم دیگری با مضمون همجنسگرایان برزیلی، Praia do Futuro (2014) بازی کرد. در طرح داستان، او باید با همجنس گرا هراسی خود روبرو شود که متوجه می شودهمجنس گرایی برادرش دوناتو (واگنر مورا).
مادام ساتا، اثر کریم آینوز (2002)
در فاولای ریو در دهه 1930، خوائو فرانسیسکو دوس سانتوس او چندین چیز است - پسر بردگان، محکوم سابق، راهزن، همجنس گرا و پدرسالار گروهی از منحوسان. ژوائو خود را در صحنه یک کاباره به عنوان تراورست مادام ساتا بیان می کند.
مادام ساتا، نوشته کریم عینوز (2002)
امروز می خواهم بروم بازگشت تنها، ساخته دانیل ریبیرو (2014)
همچنین ببینید: انتخاب: 8 شعر به مناسبت 100 سالگی ژائو کابرال د ملو نتوتهیه و کارگردانی دانیل ریبیرو، این فیلم کوتاه برزیلی داستان لئوناردو (گیلهرم لوبو)، نوجوانی کم بینا را روایت می کند که سعی می کند به دنبال استقلال خود باشد و با مادر بیش از حد محافظت کننده برخورد کنید زندگی لئوناردو با ورود یک دانش آموز جدید به مدرسه او به نام گابریل (فابیو آئودی) تغییر می کند. این فیلم علاوه بر برنده شدن چندین جایزه ملی، تندیس بهترین فیلم را در آلمان، مکزیک، ایالات متحده، ایتالیا و یونان نیز به ارمغان آورد.
سقراط، اثر الکساندر موراتو (2018)
بعد از مرگ مادرش، سوکراتس (Christian Malheiros)، که در زمانهای اخیر تنها توسط او بزرگ شده بود، در میان فقر، نژادپرستی و همجنسگرا هراسی برای زنده ماندن تلاش میکند. فیلم برزیلی جایزه هیئت داوران جشنواره میکس برزیل در سال 2018 را در بخش های بهترین فیلم، بهترین کارگردانی (الکساندر موراتو) و بهترین بازیگر مرد (کریستین مالهیروس) و جوایز دیگری در برزیل و سراسر جهان مانند فیلم دریافت کرد.جوایز Independent Spirit، جشنواره فیلم میامی، کوئیر لیسبون و جشنواره های بین المللی فیلم در سائوپائولو و ریودوژانیرو.
Bixa Travesty، توسط Kiko Goifman و Claudia Priscilla (2019)
بدن سیاسی لین دا کوبرادا، خواننده ترنس سکسوال سیاه پوست، نیروی محرکه این مستند است که حوزه عمومی و خصوصی او را به تصویر می کشد، هر دو نه تنها با حضور غیرمعمول او در صحنه، بلکه با مبارزه بی وقفه او برای ساختارشکنی جنسیت مشخص شده است. کلیشه های طبقاتی و نژادی.
Piedade، اثر کلودیو آسیس (2019)
با فرناندا مونته نگرو، کوآ ریموند، ماتئوس ناچترگائله و ایراندیر سانتوس، فیلم نشان می دهد روال زندگی ساکنان شهری خیالی که پس از ورود یک شرکت نفتی که تصمیم می گیرد همه را از خانه و محل کارشان بیرون کند تا به منابع طبیعی دسترسی بهتری داشته باشند، نام فیلم را به این فیلم می دهد. این فیلم همچنین به دلیل صحنه جنسی بین شخصیتهای ساندرو (Cauã) و اورلیو (Nachtergaele) مورد توجه قرار گرفت و توسط Cláudio Assis از Amarelo Manga و Baixio das Bestas کارگردانی میشود که همچنین دنیای زیرین خشونت و اخلاق مبهم را نشان میدهند. .
Fernanda Montenegro and Cauã Reymond in Piedade
Laerte-se، اثر Eliane Brum (2017)
اولین مستند Laerte-se اصلی برزیلی از نتفلیکس، کاریکاتوریست Laerte Coutinho را دنبال می کند که 60 سال دارد، سه فرزند و سه ازدواج کرده است.به عنوان یک زن آثار Eliane Brum و Lygia Barbosa da Silva زندگی روزمره Laerte را در تحقیقات او در مورد دنیای زنان نشان می دهد و در مورد موضوعاتی مانند روابط خانوادگی، تمایلات جنسی و سیاست، از جمله موارد دیگر بحث می کند.
- بیشتر بخوانید: روز علیه Homophobia: فیلم هایی که مبارزه جامعه LGBTQIA+ را در سراسر جهان نشان می دهد
Como Esquecer، اثر Malu de Martino (2010)
در این درام، آنا پائولا آروسیو جولیا، زنی است که از پایان رابطه با آنتونیا که ده سال طول کشید، رنج می برد. فیلم به شیوه ای شدید و ظریف نشان می دهد که چگونه می توان با پایان یک رابطه روبرو شد، در حالی که احساس هنوز وجود دارد. هوگو (موریلو روزا)، به عنوان یک بیوه همجنس گرا، در غلبه بر شخصیت اهمیت زیادی دارد.
45 روز بدون تو، توسط رافائل گومز (2018)
رافائل (رافائل دی بونا)، پس از تحمل ناامیدی بزرگ در عشق، تصمیم می گیرد به سه کشور مختلف سفر کند تا دوستان بزرگی را ملاقات کند. این سفر زخم های به جا مانده از این عشق را آشکار می کند، این دوستی ها را تقویت می کند (یا تضعیف می کند؟) و رافائل را با سابق و خودش و روابطش دوباره پیوند می زند.
ایندیانارا، نوشته مارسلو باربوسا و اود شوالیه -بومل (2019)
مستند ایندیانارا سیکوئیرا، فعالی را دنبال میکند که تظاهرات گروه LGBTQI+ را رهبری میکرد که برای بقای خود و علیه تعصب مبارزه میکنند. انقلابی توسطاو با دولت سرکوبگر روبرو شد و اقدامات مقاومت در برابر تهدیدها و حملات علیه ترنسیست ها و ترنسکشوال ها را در برزیل رهبری کرد.
ایندیانارا، نوشته مارسلو باربوسا و آد شوالیه-بومل (2019)
دوست من کلودیا، اثر داسیو پینیرو (2009)
این مستند داستان کلودیا واندر، ترنسستیتی را روایت می کند که در دهه 80 به عنوان بازیگر، خواننده و مجری کار می کرد. در صحنه زیرزمینی سائوپائولو شناخته شده است. این اثر با توصیفات و تصاویری از آن زمان، نه تنها زندگی او را که یک فعال در مبارزه برای حقوق همتایان بود، بلکه کشور را در 30 سال گذشته بازسازی می کند.
Música Para Morrer De Amor، اثر رافائل گومز (2019)
این ویژگی داستان عاشقانه سه جوان را روایت میکند که با «آهنگهایی برای بریدن مچهای شما» نفوذ کرده است. ایزابلا (مایارا کنستانتینو) به خاطر رها شدنش رنج میبرد، فیلیپه (کایو هوروویچ) میخواهد عاشق شود و ریکاردو (ویکتور مندس)، دوستش، عاشق او است. این سه قلب در هم تنیده در شرف شکستن هستند. دنیس فراگا در نقش برنیس، مادر فیلیپه، نمایشی از خود به نمایش می گذارد و تماشاگران را می خنداند و به عنوان نقطه مقابل درام داستان عمل می کند.
- همچنین بخوانید: 12 بازیگر و بازیگر زن که مبارزان LGBTQI+ هستند