2018 is ten einde en onze energie ook. Het was een intens jaar voor iedereen, ook voor ons geliefde land. Kerstmis ging voorbij, families maakten opnieuw ruzie, anderen begonnen nieuwe ruzies. Maar nu is het tijd om naar de toekomst te kijken.

En het is in de toekomst dat sommige hotelontwikkelingen in het binnenland van de staat São Paulo zich richten. Ik heb het over pousadas in de Serra da Mantiqueira Paulista die proberen het LGBT+ publiek aan te trekken en te verwelkomen in een van de staten die past in een zeer conservatieve omgeving. De hoofdstad van São Paulo valt nog steeds op en zet zichzelf op de voorgrond, maar het binnenland voegt conservatisme samen mettypische plattelandskenmerken die veel mensen die daar vandaan komen zich herinneren: "Kleine stad, iedereen kent ieders zaken.

Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar dit is een beetje de algemene regel, de leidraad. Of dit goed of slecht is, laat ik aan jou over om te beoordelen, maar we moeten het er allemaal over eens zijn dat iemand die besluit zich te richten (niet in de zin van met scherp schieten) op het LGBT+-publiek als zijn belangrijkste nichemarkt in een dergelijke omgeving verder kijkt dan zijn eigen bubbel.

Ik werk in alle rust - Foto: Emerson Lisboa / Viaja Bi!

Ik heb zelf twee van deze etablissementen bezocht op twee verschillende momenten en met verschillende verhalen. En dit is een van mijn favoriete onderdelen van het interieur, de verhalen. Dus, aangezien we in een eindejaarsstemming zijn, komt hier het verhaal, mijn beurt om jullie er een te vertellen... of beter, twee.

Het verhaal van Sint Antonius

Poço dos Desejos en de 4 totems waar de herberg zijn naam aan te danken heeft, voor de receptie - Foto: Emerson Lisboa / Viaja Bi!

In 2015, kort nadat ik mijn blog over LGBT+ toerisme had gelanceerd, werd ik uitgenodigd om een pousada te bezoeken in Santo Antônio do Pinhal, een klein stadje in de buurt van Campos do Jordão. Toen de uitnodiging kwam, begreep ik niet goed wat een gay pousada betekende. Maar was het niet gewoon een pousada en konden homo's er ook komen? Wat is het verschil?

Maar ik ging er opgewonden heen om het te weten en te begrijpen. Als goede fan van Sandy en Junior, hoe kon ik niet enthousiast zijn over een pousada met de naam Quatro Estações? Maar het had natuurlijk niets te maken met het voormalige duo. De naam kwam door 4 totems die al in het meer van het pand stonden toen het werd gekocht door Adriano, die meer dan 10 jaar bij een bank in São Paulo werkte en zijn succesvolle carrière opgafom de herberg te openen.

De Quatro Estações werd geopend voor uitsluitend homo's, maar de opkomst van hetero's nam toe en het werd heterovriendelijk (dus er is geen "heterofobie" [sic], toch?) Maar het nieuwjaarsfeest is bijvoorbeeld nog steeds gericht op het LGBT+ publiek en heeft meestal zelfs dragoptredens.

Uitzicht op de kamer in een pousada in Santo Antônio do Pinhal - Foto: Emerson Lisboa / Viaja Bi!

De pousada is een charmante, rustige en mooie plek met chalets variërend van de eenvoudigste tot de meest prachtige. ooit En ik kan opscheppen dat dit het chalet was waar ik verbleef.

Weet je hoe het is om 's ochtends wakker te worden, de geluiden van de natuur te horen, je ogen te openen en, als je de deur naar het balkon van je chalet open hebt laten staan, dat prachtige groen te zien zonder zelfs maar in bed te hoeven stappen? Wakker worden wordt een gebeurtenis!

Alles was goed verzorgd, het eten was goed en het is dicht bij de stad, dus je kunt je auto pakken en eropuit trekken om te zien wat Santo Antônio do Pinhal te bieden heeft (en het is meer dan ik me in eerste instantie had voorgesteld). Er is een klein wandelpad in de herberg, maar in de regio is de Pico Agudo biedt een grotere mogelijkheid tot contact met de natuur.

Het voorstel is rust, veel romantiek, nog een beetje romantiek en een beetje actie bij de activiteiten in de omgeving. Lees meer over de pousada in Santo Antônio do Pinhal.

De geschiedenis van San Francisco

Buitenzwembad in de herberg in São Francisco Xavier - Foto: Rafael Leick / Viaja Bi!

Het tweede hostel ligt nog vers in mijn geheugen, want ik bezocht het eind november (2018). Ik was ook uitgenodigd door Viaja Bi! om A Rosa e o Rei te bezoeken, dat in São Francisco Xavier ligt, ook in de Serra da Mantiqueira Paulista.

Deze situatie was merkwaardig, want toen ik Santo Antônio do Pinhal bezocht, dat daar niet zo ver vandaan ligt, hoorde ik over de grootte van São Francisco Xavier (er zijn 4.500 inwoners, het landelijke gebied meegerekend; 800 in het stedelijke centrum) en hoe het, zelfs zo klein, super super super super open was voor de LGBT+ gemeenschap.

Destijds twijfelde ik aan wat ze me vertelden, dat een boer die op een boerderij werkt, "chucro" zoals ze daar zeggen, in dezelfde bar kon zitten als een homostel dat genegenheid uitwisselde en dat er niet eens een andere blik te zien was. Ik dacht (vooringenomen) bij mezelf: "man, dat kan niet, het is het platteland en zo'n kleine stad, met iemand van het platteland die niet zoveel contact heeft gehad met diversiteit,hoe is dat mogelijk?".

De Rosa e o Rei wordt tegenwoordig gerund door een stel heel lieve vrouwen, Cacá en Claudia, en we konden al zien hoe schattig ze zijn toen ze ons aan het eind van de vrijdagmiddag verwelkomden voor een welkomstdrankje en het gesprek ging door tot het avondeten.

Beiden vertelden ook een beetje van hun verhaal. Beiden komen oorspronkelijk uit São Paulo en Cacá heeft lang in de entertainment- en evenementenindustrie gewerkt, onder andere voor wijlen MTV, wat goede verhalen opleverde die avond.

Op een gegeven moment vertelden ze me ook dat ze al meer dan 10 jaar in een ander deel van het landelijke gebied van São Francisco Xavier wonen en dat ze nooit last hebben gehad van vooroordelen. Dan denk je misschien "ah, maar ze wonen daar in the middle of nowhere".

Zo is het niet meer Ze hebben de pousada ongeveer 6 maanden geleden overgenomen (en zijn nog bezig met veranderingen), maar ze zijn al erg bekend in de stad. Ze zijn eigenaar van het beste restaurant in "São Chico", Villa K2 genaamd, waar ik kennis mee heb mogen maken. Supermodern, heerlijk en verfijnd eten (maar verfijnd van goede porties, niet het verfijnde van erg chique restaurants), ongelooflijke service. Ze zijn niet voor niets beroemd.

Naast de exposure voor het restaurant (en nu de pousada), sponsoren ze ook een voetbalschool voor alle leeftijden in de regio, het Mantiqueira Futebol Clube team en zelfs tienerinitiatieven om een prototype app te maken genaamd Localiza SFX, die alle etablissementen en informatie over de stad samenbrengt en nu nieuwe sponsoring aantrekt om officieel gelanceerd te worden.Claudia was zelfs verbaasd toen ik haar vroeg naar vooroordelen: "Nee, hier in de stad is er geen enkele vorm van vooroordeel, niet alleen tegen LGBT-mensen", vertelde ze me.

Omdat ik niet van ijzer ben en genoot van de ofuro buiten mijn kamer - Foto: Rafael Leick / Viaja Bi!

En de pousada is een klein stukje paradijs op aarde. Het staat bekend als de ideale plek om "nadisme" te beoefenen, met andere woorden: niets doen! En man, wat is het heerlijk om niets te doen. Wij, Paulistanos, moeten onszelf aanleren om "niets doen" te verdragen, hoe ongelooflijk het ook lijkt. Maar als het je lukt, zie je hoe noodzakelijk het is om meer van dat te doen in je leven.

Ze hebben chalets met uitzicht op de Serra da Mantiqueira, sommige met hydrotherapie in de kamer, en de chalets in de zogenaamde Espaço da Mata, waar ik verbleef. De kamer heeft een ofurô (bubbelbad) buiten, op de veranda, waar ook twee houten stoelen staan om diagonaal in te rusten. Het is vlakbij een waterval, dus je slaapt met het geluid van stromend water op de achtergrond, een genot. En het is allemaal zo privé op de manier zoals het isgebouwd, dat jij en je geliefde naakt op het balkon kunnen lopen en niemand iets zal zien.

Ja, ik had het over liefde omdat het ook superromantisch is, oké? Het accepteert geen mensen onder de 15, maar wel huisdieren. Ik ben het soort persoon dat meer van dieren houdt dan van mensen, dus ik heb mezelf gevonden, oké?

Ontspannen bij de waterval "o Rei" en uitzicht op het pad in de herberg in São Francisco Xavier - Foto: Rafael Leick / Viaja Bi!

Ah! Ik had het over de watervallen... Er zijn twee watervallen op het landgoed: Rosa en Rei, waar de herberg naar vernoemd is. Beide zijn bereikbaar via een meer gesloten bospad, niet erg lang, maar iets gematigder in moeilijkheidsgraad.

En dan hebben we het nog niet gehad over de heerlijke spa, met een hydrozwembad met uitzicht op de berg en een buitenzwembad op een dek zonder reling, ook met hetzelfde uitzicht. Te gek spul. Lees meer over de pousada in São Francisco Xavier.

Nu we deze twee verhalen hebben verteld, kunnen we hopen op een goede afloop van dit jaar dat nog maar net begonnen is, toch?