தெரியாதவர்களுக்கு, மெரினா அப்ரமோவிக் தன் வாழ்க்கையை 70களின் முற்பகுதியில் தொடங்கினார், மேலும் பல நமது காலத்தின் மிகவும் சர்ச்சைக்குரிய கலைஞர்களில் ஒருவராகக் கருதப்படுகிறார் . அவரது படைப்புகள் பல பொது மற்றும் தனியார் தொகுப்புகளில் வெளிவருகின்றன, மேலும் அவரது நிகழ்ச்சிகளுடன் மிக முக்கியமான சர்வதேச கலைக் கண்காட்சிகளில் பங்கேற்பதுடன்.

70களில், மெரினா அப்ரமோவிக் கலைஞருடன் ஒரு தீவிரமான காதல் கதையை வாழ்ந்தார் உலே . அவர்கள் 1976 மற்றும் 1988 க்கு இடைப்பட்ட 12 நாடோடி ஆண்டுகளில் சிம்பியடிக் கலையை உருவாக்கினர். அவர்கள் ஒரு வருடம் முழுவதும் ஆஸ்திரேலிய புறநகரில் உள்ள பழங்குடியின மக்களுடன் செலவிட்டனர். ஆம்ஸ்டர்டாம் அவர்களின் தளமாக இருந்தது, ஆனால் ரோட்டில் உள்ள அவர்களது வீடு, ஐரோப்பாவில், ஒரு வேனாக இருந்தது.

இரண்டு-இரண்டு தொழிற்சங்கமும் பல ஏற்ற தாழ்வுகளை சந்தித்தது, எந்த தீவிர உறவைப் போலவே, முடிவு வரும் நாள் வரை. ஆதாரங்களின்படி, உலே தனது வாழ்க்கையில் தனது முன்னுரிமை என்பதை உணர்ந்தார், அதனால்தான் அவர் குழந்தைகளைப் பெற விரும்பவில்லை. பிரிந்தது அவளுக்கு பேரழிவை ஏற்படுத்தியது.

அப்போதுதான் அவர்கள் தங்கள் கடைசி நிகழ்ச்சியை ஒன்றாக நடத்தினர்: அவர்கள் சீனப் பெருஞ்சுவரில் நடக்க முடிவு செய்தனர்; ஒவ்வொருவரும் ஒருபுறம் நடக்கவும், நடுவில் சந்திக்கவும், ஒருவரையொருவர் கடைசியாக கட்டிப்பிடிக்கவும், மீண்டும் ஒருவரையொருவர் பார்க்கவும் மாட்டார்கள்.

இதோ, மே 2010 இல், MoMA இல் மெரினா ஒரு நேரடி நிகழ்ச்சியை நடத்தினார். நியூயார்க், ”கலைஞர் தற்போது இருக்கிறார்”.

3 மாதங்கள் மற்றும் ஒரு நாளைக்கு பல மணிநேரம், அப்ரமோவிக் அமைதியாக அமர்ந்திருந்தார்.நாற்காலி , காலியாக இருந்த இரண்டாவது நாற்காலியை எதிர்கொள்ளும். அருங்காட்சியக பார்வையாளர்கள் ஒருவர் பின் ஒருவராக அவள் முன் அமர்ந்து நீண்ட நேரம் அவளைப் பார்த்துக் கொண்டிருப்பார்கள். அவர்களால் முடிந்த அளவு.

அப்போதுதான் நியூயார்க்கில் உள்ள MoMa தனது பணிக்கு ஒரு பின்னோக்கியை அர்ப்பணித்தார். இந்த பின்னோக்கியில், மெரினா தனக்கு எதிரே அமர்ந்திருந்த ஒவ்வொரு அந்நியருடனும் ஒரு நிமிட மௌனத்தைப் பகிர்ந்து கொண்டார். உலே அவளுக்குத் தெரியாமல் வந்து என்ன நடந்தது என்று பாருங்கள்:

[youtube_sc url=”//www.youtube.com/watch?v=OS0Tg0IjCp4″]

ஒரு தோற்றம் சொல்லும் ஒரு தெளிவான உதாரணத்தில் எந்த வார்த்தைகளையும் விட, அவர்கள் எதையும் சொல்ல வேண்டியதில்லை, ஏனென்றால் அவர்கள் இதயத்துடன் பேசினார்கள். அந்த அமைதியான தருணத்தில், சொல்ல வேண்டிய அனைத்தும் கூறப்பட்டன.

கலைஞருக்கு மேலும் பிரபல்யத்தை கொண்டு வருவதற்காக இது அமைக்கப்பட்டது என்று பலர் கூறுகிறார்கள், ஆனால், எப்படியும், கலையின் நோக்கம் நிறைவேறியது. (ஒத்திகை செய்யப்பட்டதா இல்லையா) – மக்களைத் தொடும்.

இந்தக் கண்காட்சியானது Marina Abramovic Made Me Cry என்ற Tumblr ஐ உருவாக்கியது ஒரு வரிசையில் நேரம். அவற்றில் சிலவற்றைக் காண்க: