La ekologiismo kaj la rilato de la homo kun la naturo estas ne nur esenca parto de nia postvivado sur la tero, sed por multaj ĝi estas vivkaŭzo, fundamenta pasio, totala kaj absoluta dediĉo. Nia rilato kun naturo estas ofte konsiderata kiel speco de "patrino". En turno kiu povus ruĝigi eĉ Freud, grupo nomiĝanta sin ekoseksemuloj transformis tiun rilaton en io pli intima kaj ekscita, vidante la naturon kiel amanto – laŭvorte. Jes, ekoseksemuloj seksumas kun naturo.

Estas tamen malsamaj skaloj de la erotika rilato inter ekoseksemuloj kaj naturo. La pli timemaj simple uzas daŭrigeblajn erotikajn objektojn, zorgante pri la efiko kiun kondomoj kaj aliaj seksaj produktoj povas havi sur la medio.

Aliaj efektive “kuŝas” kun arboj, grundo, herbo, floroj, kun akvofaloj – povante kuŝi kaj froti sin en la grundo aŭ masturbi sub la falo de akvofalo por atingi orgasmon.

<5}Fine, la plej sindonemaj povas eĉ "edziĝi" kun la luno, la suno, montaro, la neĝo aŭ la maro (ekskluziveco estas postulata de neniu partio, tiel permesante al iu ajn, kiu volas, ankaŭ edziĝi, ekzemple kun la suno).

La grava aspekto tamen de la grupoĝi estas la konvinko ke, per ekoseksemo, ili povas batali por la savo de la planedo. Laŭ Amanda Morgan, unu el la gvidantoj de la movado, "Se vi ĉagrenas vian patrinon, verŝajne ŝi pardonos vin. Se vi traktas vian amanton malbone, ŝi rompas kun vi." Tiel, konscio kaj zorgo pri naturo estas esencaj elementoj de tio, kio efektive estas konsiderata nova seksa identeco.

“La Tero estas nia amanto. Ni estas feroce kaj freneze enamiĝintaj”, diras eltiraĵo el la Ekoseksema Manifesto. Dum la rilato estas konsenta, kial ne uzi erotismon por savi la planedon?

© fotoj: malkaŝo