Seks, drugs, hedonisme en geweld zijn krachten die in elke generatie aanwezig zijn. Meer dan twee decennia geleden onthulde een film echter de eigenaardige intensiteit, inconsequentie en vervreemding waarmee tieners in de tweede helft van de jaren negentig deze triade misbruikten - zonder de rock-'n-roll te vergeten, die intens aanwezig was in de soundtrack van de personages, de film en de jeugd zelf die opgroeide, en datkeek stomverbaasd en opgewonden naar de film in kwestie. Het gaat over Kinderen de schandaalfilm die de ouders van een hele generatie deed huiveren.

Regie: Larry Clark, Kinderen doet nog steeds wenkbrauwen fronsen en debatten oplaaien over niet alleen het gedrag van jongeren in het algemeen, maar ook de rol van artistieke creaties zelf, hun doelen en mogelijke grenzen.

De film vertelt over een dag uit het leven van een groep tieners in New York City, die op skateboards een eindeloze reeks situaties meemaken met onbeschermde seks, geweld en uitgebreid drugs- en alcoholmisbruik. Dit boek speelt zich af op het hoogtepunt van de verspreiding van AIDS in de jaren 90 en er bestaat geen twijfel over dat de "boodschap" van Kinderen richt zich op de ernst van seks zonder condoom Deze boodschap blijft krachtig en belangrijk, maar Kinderen lijkt veel meer te zeggen. "De film was geen toeval, we wilden iets origineels doen en iets wat nog nooit eerder was gedaan, en dat is gelukt." zegt de regisseur.

[youtube_sc url="//www.youtube.com/watch?v=yMVADPJR3X8″ width="628″]

De jeugd geportretteerd in Kinderen is een van de laatste pre-internet generaties Misschien is dit de reden waarom de film vandaag de dag nog steeds zo geloofwaardig overkomt, alsof het echt een portret is van bepaalde sombere aspecten van een enigszins verloren generatie, versterkt en in één keer op de toeschouwer geworpen gedurende de 90 minuten. Het ergste vermoeden van de ouders over wat die vervreemde en apathische jeugd deed als ze niet gezien werden, werd schril weergegeven op het bioscoopscherm.

Een deel van de critici zag de film als een meesterwerk, een wake-up call voor de nieuwe realiteit van de moderne wereld, voor de hel van leegte die het leven in de jaren '90 kon zijn. Anderen ontkrachtten de film als een stuk audiovisueel schandaal. Kinderen kreeg in de VS de zwaarst mogelijke leeftijdscensuur en werd verboden in bioscopen voor mensen onder de 18 jaar. - het debat aanzwengelen over de wankele kloof tussen het belang van het weergeven van harde realiteiten in kunstwerken zonder medelijden en, tegelijkertijd, de invloed en potentiële suggestie die films kunnen uitlokken op jongeren in het algemeen.

In de film waren onder andere Chloë Sevigny en Rosario Dawson te zien, en de film diende als directe invloed op andere latere films die qua thema en inhoud vergelijkbaar waren, zoals Olifant , Paranoïde park e Naar dertien, onder andere. Ondanks een kleine, onafhankelijke productie, begroot op $5 miljoen, en het overwinnen van intense censuur, de film bracht meer dan 7 miljoen op, wat destijds een maatstaf was voor de impact en die tot op de dag van vandaag doorwerkt Het idee van een portret van een generatie die Kids nog steeds suggereert - met de kracht van een tijdloze stomp in de maag.

© foto's: reproductie