Η κουλτούρα των παπαράτσι είναι πλέον τόσο δημοφιλές και αμφιλεγόμενο κομμάτι των δυτικών μέσων ενημέρωσης και του Τύπου: δεν περνάει μέρα που να μην καταναλώνουμε σε μεγάλες ποσότητες τις φωτογραφίες ή τα βίντεο των διασημοτήτων που απαθανατίζονται στο δρόμο ή έξω από προβαρισμένες πόζες και συνθήκες - στη δήθεν πραγματική ζωή. Πώς όμως προέκυψε μια τέτοια κουλτούρα και γιατί χρησιμοποιούμε έναν ιταλικό όρο για να ονομάσουμε τους φωτογράφους που καταγράφουνδιάσημους ανθρώπους στις προσωπικές τους στιγμές;
Η απάντηση και στις δύο ερωτήσεις είναι η ίδια και, όπως αποκαλύπτεται σε ένα ενδιαφέρον βίντεο από το κανάλι NerdWriter, ανάγεται στη μεταπολεμική Ιταλία - πιο συγκεκριμένα στη Ρώμη της δεκαετίας του 1950, όταν ο κινηματογράφος της χώρας γινόταν ένας από τους σημαντικότερους και δημοφιλέστερους στον κόσμο και η πόλη άρχισε να χρησιμεύει ως σκηνικό για μεγάλες παραγωγές.
Οι φωτογραφίες που τράβηξαν οι παπαράτσι τροφοδοτούν τον Τύπο και τα μέσα ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο μέχρι σήμερα.
Φωτογράφοι περιμένουν διασημότητες έξω από ένα νυχτερινό κέντρο στη Ρώμη στις αρχές της δεκαετίας του 1960
-Marilyn Monroe, JFK, David Bowie... 15 φωτογραφίες που αποτυπώνουν την τόλμη και τη "χρυσή εποχή" των παπαράτσι
Με την επιτυχία του κινήματος που είναι γνωστό ως ιταλικός νεορεαλισμός στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1940 - από το οποίο προέκυψαν σπουδαία έργα όπως η "Ρώμη, ανοιχτή πόλη" του Ρομπέρτο Ροσελίνι και οι "Κλέφτες ποδηλάτων" του Βιτόριο ντε Σίκα - ο ιταλικός κινηματογράφος έγινε ο πιο ενδιαφέρων στον κόσμο εκείνη την εποχή. Με αυτό, το περίφημο στούντιο Cinecitta, που άνοιξε στη Ρώμη τη δεκαετία του 1930, κατά τη διάρκεια τουΜπενίτο Μουσολίνι, για την πραγματοποίηση εθνικιστικών και φασιστικών παραγωγών, θα μπορούσε να ανοίξει εκ νέου - τότε για να πραγματοποιηθεί όχι μόνο ο ωραίος ανθός της ιταλικής παραγωγής, αλλά και του Χόλιγουντ.
Το χαμηλό εργατικό κόστος, το τεράστιο μέγεθος των στούντιο και η γοητεία της ίδιας της πόλης κατέστησαν την ιταλική πρωτεύουσα ένα από τα πιο αναβράζοντα κέντρα του παγκόσμιου κινηματογράφου τη δεκαετία του 1950, δημιουργώντας έτσι το ιδανικό πλαίσιο μέσα στο οποίο η κουλτούρα των παπαράτσι θα αναδυόταν στην πραγματικότητα και θα πολλαπλασιαζόταν με αναπόφευκτο τρόπο.
Δείτε επίσης: Dreadlocks: η ιστορία της αντίστασης του όρου και το χτένισμα που φοριέται από τους Rastafarians
Ο φωτογράφος Tazio Secchiaroli, που θεωρείται ο πρώτος παπαράτσι, ο οποίος εγκαινίασε την κουλτούρα αυτή στη Ρώμη.
Φωτογραφία της Anita Ekberg, τραβηγμένη από τον Secchiaroli το 1958: μία από τις πρώτες της κουλτούρας των παπαράτσι
-Εικονικές φωτογραφίες διασημοτήτων από τις δεκαετίες του '50 και του '60 που τραβήχτηκαν από έναν από τους πρώτους παπαράτσι του κόσμου
Εκεί γυρίστηκαν μεγάλες παραγωγές όπως το "Quo Vadis" και το "Ben-Hur" και εκεί ήρθαν στη Ρώμη οι πιο διάσημες προσωπικότητες του παγκόσμιου κινηματογράφου. Ηθοποιοί, ηθοποιοί και σκηνοθέτες κυκλοφορούσαν κατά μήκος της διάσημης Via Veneto, καθώς και στα πιο μοντέρνα εστιατόρια και πάρτι της ιταλικής πρωτεύουσας.
Σε αυτό το πλαίσιο, σε μια οικονομικά κλονισμένη Ιταλία που σιγά-σιγά ανακάμπτει από τον πόλεμο, οι φωτογράφοι δρόμου, οι οποίοι συνήθιζαν να βγάζουν το χαρτζιλίκι τους απαθανατίζοντας τουρίστες μπροστά στα αρχαία μνημεία, άρχισαν να καταγράφουν τα πηγαινέλα ονομάτων όπως η Όντρεϊ Χέπμπορν, η Ελίζαμπεθ Τέιλορ, η Μπριζίτ Μπαρντό, η Γκρέις Κέλι, η Σοφία Λόρεν, ο Κλιντ Ίστγουντ και τόσοι άλλοι - καθώς και να φωτογραφίζουν προσωπικές στιγμές καιτέτοιων καλλιτεχνών, για να πουλήσει τις εικόνες σε εφημερίδες στην Ιταλία και σε όλο τον κόσμο.
Δείτε επίσης: Το πλοίο Endurance που ναυάγησε το 1915 βρέθηκε τελικά 3.000 μέτρα κάτω από τη γη
Η Μπριζίτ Μπαρντό στη Ρώμη, μπροστά σε φωτογράφους στα τέλη της δεκαετίας του 1950
Ο Κλιντ Ίστγουντ κάνει skateboard στους δρόμους της Ρώμης κατά τη διάρκεια του
Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ γευματίζει δίπλα στον εκατομμυριούχο Αριστοτέλη Ωνάση, στη Ρώμη, 1962
-Η σειρά ρούχων Anti-paparazzi υπόσχεται να καταστρέψει τις φωτογραφίες και να διασφαλίσει την ιδιωτικότητα
Δεν είναι τυχαίο ότι ένα από τα σημαντικότερα σημεία αυτής της γένεσης της κουλτούρας των παπαράτσι είναι η ταινία "Η γλυκιά ζωή", ένα αριστούργημα του Φεντερίκο Φελίνι, που απεικονίζει ακριβώς αυτό το πλαίσιο. Στην ιστορία, που κυκλοφόρησε το 1960, ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι υποδύεται τον χαρακτήρα του Μαρτσέλο Ρουμπίνι, ενός φωτογράφου που ειδικεύεται σε εντυπωσιακές ιστορίες που αφορούν διασημότητες - όπως η Αμερικανίδα ηθοποιός Σύλβια Ρανκ, την οποία υποδύεται η ΑνίταΈκμπεργκ, ο οποίος γίνεται "στόχος" του φακού του δημοσιογράφου κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στην πόλη. Θεωρούμενη ως μια από τις σπουδαιότερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου, στη "Γλυκιά ζωή" ο φωτογράφος εμπνέεται έμμεσα από τον Τάτσιο Σεκιαρόλι, που αναγνωρίζεται ως ο πρώτος paparazzo του κόσμου.
Στην ταινία του Φελίνι, ένας από τους χαρακτήρες έχει ακριβώς αυτό το παρατσούκλι, το οποίο χρησιμοποιείται σήμερα σχεδόν σε κάθε γλώσσα και χώρα για να περιγράψει αυτό το αμφιλεγόμενο και δημοφιλές επάγγελμα: ο χαρακτήρας του Mastroianni ονομάζεται Paparazzo. Σύμφωνα με τον Φελίνι, το όνομα είναι παραφθορά της λέξης "papataceo", η οποία δίνει το όνομά της σε ένα μεγάλο και ενοχλητικό κουνούπι.
Ο Marcello Mastroianni και η Anita Ekberg σε μια σκηνή από την ταινία του Fellini Η γλυκιά ζωή
Ο Walter Chiari, στη φωτογραφία δίπλα στην Ava Gardner, κυνηγάει τον Secchiaroli στη Ρώμη το 1957