فهرست مطالب
توانمندسازی زنان با موی زنان نیز ارتباط دارد. بله، اشتباه نکنید: اندازه و مدل تارهای مو فقط یک موضوع سلیقه ای نیست، بلکه می تواند به عنوان رهایی از استانداردهای زیبایی شناسی که به شدت با جامعه ماچو مرتبط است، عمل کند. به خصوص وقتی در مورد برش کوتاه صحبت می کنیم.
همچنین ببینید: "تریسال": برزیلی ها در رسانه های اجتماعی می گویند که زندگی در یک عروسی سه طرفه چگونه است– ویدیوی 3 دقیقه ای تغییرات استانداردهای زیبایی را در طی 3000 سال نشان می دهد
در طول تاریخ، استانداردهای زیبایی زنان ثابت نمی ماند. با این حال، جامعه مدرن به زنان آموخته است که باید معیارهای زیبایی را رعایت کنند تا به عنوان یک زن دیده شوند. به نظر می رسد که «به عنوان یک زن دیده شدن» به این معنی نیست که انتخاب های خود را مطابق آنچه فکر می کنید بهترین است انجام دهید. این در عمل به معنای "خواسته شدن برای مرد" بود.
در مفهوم رایج جامعه مردسالار (و جنسیت‌گرا)، ویژگی‌های بدن شما چیزی است که تعیین می‌کند آیا شما هدف میل مردانه خواهید بود یا خیر - یعنی اگر اراده شما این باشد. شما باید لاغر باشید، ناخن‌هایتان را درست کنید، موهایتان را بلند، صاف نگه دارید و چه کسی می‌داند، حتی رنگ تارهایتان را تغییر دهید تا بیشتر احساس جذابیت کنند. و اگر لازم باشد به روش های زیبایی تهاجمی متوسل شوید، اشکالی ندارد.
در جامعه‌ای که توسط محرک‌های هترونهنجاری اداره می‌شود، زنان آموخته‌اند که خواسته‌های مردان را به‌عنوان ثمره‌های خودشان درک کنند.مایل بودن. آنها برای آنها تغییر می کنند، خود را برای آنها آراسته می کنند و حتی سلامت بدن خود را به خطر می اندازند تا با آنچه که زیبایی می گویند مطابقت داشته باشند.
- او بدن خود را مطابق با "زیبا" هر دهه ویرایش می کرد تا نشان دهد که چقدر استانداردهای احمقانه می تواند باشد
همچنین ببینید: پس از بهبودی در یک بیمارستان خصوصی، یک تاجر 35 میلیون BRL به بیمارستان داس کلینیکاس اهدا کرد.
هالی بری روی فرش قرمز فیلم "سفر" 2012 ژست می گیرد. .
بگذارید واضح باشد: سوال در مورد قرار دادن برخی سبک ها به عنوان "درست" و "نادرست" نیست، بلکه بیشتر و بیشتر این است که آنها را به یک انتخاب طبیعی و شخصی برای زنان تبدیل کنید.
به همین دلیل است که در طول سالها، جنبش فمینیستی مو را به عنوان یک مانیفست سیاسی انتخاب کرده است: آنها بخشی از تاریخ فردی هر زن هستند و کاملاً در اختیار زنان هستند. موهای مجعد، صاف یا مجعد: این به او بستگی دارد که بدون پیروی از یک راهنمای زیبایی تحمیلی یا یک اندام عالی، تصمیم بگیرد که با تارهایش بهترین احساس را داشته باشد. کوتاه کردن موهایتان نه زنانه بودن شما را کاهش می دهد و نه باعث می شود که از یک زن کمتر شوید. و همچنین آن را بزرگ نمی کند. همه انواع مو مناسب خانم هاست.
زنان با موهای کوتاه: چرا که نه؟
عبارت "مردها موهای کوتاه را دوست ندارند" یک سری مشکلات را در جامعه ما آشکار می کند. این منعکس کننده این ایده است که ما باید در چشم آنها زیبا به نظر برسیم نه در چشم خودمان. این گفتمان را بازتولید می کند که زنانگی یا حسی بودن ما با ما مرتبط استمو انگار با موهای کوتاه کمتر زن بودیم. گویی قدردانی از سوی مرد، هدف نهایی زندگی یک زن است.
مشکلی با موهای بلند وجود ندارد. این حق هر خانمی است که با موهای بلند به سبک راپونزل راه برود. دانیلا مرکوری می خواند: «بافته های عسلی خود را بازی کنید». اما بازی کنید چون این خواسته شماست، نه خواسته یک مرد یا جامعه که به شما می گوید با توجه به بلندی موهایتان کم و بیش یک زن خواهید بود.
آدری هپبورن و موهای کوتاهش در عکس های تبلیغاتی فیلم سابرینا.
جای تعجب نیست که کوتاهی بسیار کوتاه، نزدیک به پشت گردن، معمولا نامیده می شود. "Joãozinho": برای مردان است، نه برای زنان. آنها حق افتخار کردن به مراقبت از سیم ها را آنطور که صلاح می دانند را از زنان می گیرند. اگر زن موهای کوتاهی داشته باشد، "مثل یک مرد به نظر می رسد". و اگر او مانند یک مرد به نظر می رسد، از نظر "ماچوهای" همجنسگرا هراسی، آنها شایسته زن بودن نیستند.
نمایش پوچی ها در مورد مدل موی بزرگ. اما اشتباه نکنید: او تنها نیست. این بخشی از ساختار اجتماعی است که می خواهد زنان را در استانداردهای بدن حبس کند. به اصطلاح "دیکتاتوری زیبایی". شما فقط زمانی زیبا هستید که اندامی باریک، موهای بلند و سلولیت صفر داشته باشید.
بنابراین، زنان سلامت روان خود را از بین می برند و برای رسیدن به استانداردهای دست نیافتنی زیبایی در عقده ها فرو می روند. گاهی اوقات، آنها یک عمر را بدون "ریسک کردن" برای ارضای خواسته خود می گذرانند.که جامعه از آنها می خواهد، اما نه به خواسته های خود.
– اعتراض زنان به اصرار صنعت مد بر رعایت استاندارد لاغری
آهنگی از آمریکایی India Arie وجود دارد که در این مورد صحبت می کند: " I Am Not My Hair » («I am not my hair» در ترجمه آزاد). بیتی که نام این آهنگ را می دهد، قضاوت هایی را که جامعه بر اساس ظاهر تحمیل می کند، به خنده می آورد. این پس از تماشای اجرای ملیسا اتریج در جوایز گرمی 2005 توسط آری نوشته شد.
خواننده کانتری راک در آن نسخه به دلیل درمان سرطان طاس ظاهر شد. با وجود این لحظه حساس، او قطعه کلاسیک "Piece Of My Heart" اثر جنیس جاپلین را در کنار جاس استون خواند و دوره ای را در این جایزه رقم زد. او برای اینکه بدون مو ظاهر شود کمتر زنی نبود، اما مطمئناً بیشتر زنی بود که نشان داد، حتی در زمینه‌ای که او انتخاب نکرده بود، سر طاسش از قدرت می‌درخشید.
زنان سامسون نیستند. آنها قدرت خود را در موهای خود نگه نمی دارند. آنها این کار را با اجازه دادن به آنها و همینطور آزاد انجام می دهند. چه رشته ها بلند، کوتاه، متوسط یا تراشیده باشند.
ملیسا اتریج و جاس استون در مراسم گرمی 2005 از جنیس جاپلین تقدیر می کنند.