آنها باکره قسم خورده هستند، موهای بلند، لباس و امکان مادری خود را با شلوار بلند، موهای کوتاه و تفنگ معاوضه کردند. آنها برای زنده ماندن در منطقه ای بسیار فقیر، گرفتار جنگ و تحت حاکمیت ارزش های جنسیتی، پدرسالار خانواده های خود شدند.

سنت باکره های سوگند خورده به قانون Leke Kukagjini برمی گردد، آیین نامه رفتاری که بیش از پنج قرن به صورت شفاهی در بین قبایل شمال آلبانی منتقل می شد. طبق قانون، نقش زنان به شدت محدود شده بود. آنها مراقب بچه ها و خانه بودند. اگرچه ارزش جان یک زن نصف یک مرد بود، اما ارزش زندگی یک باکره به اندازه 12- گاو دومی بود. باکره قسم خورده محصول ضرورت اجتماعی در منطقه ای کشاورزی بود که گرفتار جنگ و مرگ بود. اگر پدرسالار خانواده بمیرد و وارث مردی نداشته باشد، زنان متاهل خانواده می توانند خود را تنها و ناتوان ببینند. با عهد بستن به باکرگی، زنان می‌توانستند نقش مردانه را به‌عنوان سرپرست خانواده بر عهده بگیرند، سلاح حمل کنند، دارایی داشته باشند و آزادانه تردد کنند.