باید هنر را فراتر از حد و مرز زیبایی دید، زیرا همواره یکی از کارآمدترین روش‌های نقد جامعه بوده و هست. به همین دلیل است که در طول تاریخ چندین هنرمند متهم به توطئه علیه هنجارهای رایج شده اند، مانند اتو دیکس آلمانی که حتی در سنگرها جنگید و بعدها از هنر خود برای محکوم کردن وحشت جنگ استفاده کرد.
دیکس از دهه 1920 به بعد، زمانی که مبارزات تازه شروع شده بود، شروع به خلق هنری کاملاً سیاسی کرد. با این حال، پس از بازگشت از جنگ جهانی اول، به درسدن - زادگاهش بازگشت و حرفه خود را از سر گرفت. یکی از نمادین‌ترین سریال‌های او «در کریگ» (جنگ) (1924) نام دارد و تصاویر آزاردهنده‌ای از خشونت را سیاه و سفید نشان می‌دهد.
از آن به بعد، او شروع به به تصویر کشیدن افراط و تفریط های آلمانی پس از جنگ کرد، از جمله نشان دادن رئیسان بزرگ با فاحشه ها، خرج تمام پول های دولتی و سوء استفاده از قدرت. منطقاً آدولف هیتلر با این هنرمند همدردی نکرد و حتی او را از سمت خود به عنوان استاد هنر در آکادمی درسدن برکنار کرد. چهار سال بعد، این مجموعه در نمایشگاهی از هنر به اصطلاح "منحط" در مونیخ به نمایش درآمد.
علیرغم تنش های فزاینده، دیکس از مهاجرت امتناع ورزید و حتی تحت حکومت نازی ها، موفق به فروش نقاشی به افراد و موسسات شد.حمایت کننده این هنرمند در نهایت در سال 1939 پس از تلاش نافرجام گئورگ السر برای کشتن هیتلر به مدت دو هفته زندانی شد، حتی اگر او هیچ ارتباطی با این نقشه ها نداشت.
در سال 1945، او توسط فرانسوی ها دستگیر شد، که هنرمند را شناختند اما از کشتن او خودداری کردند. یک سال بعد آزاد شد و به آلمان بازگشت و در آنجا به نقاشی ادامه داد تا اینکه در سال 1969 درگذشت. هنرمندی که وحشت نازیسم را به چالش کشید و آن را محکوم کرد و حتی تا آخرین روز زندگی خود از انجام کاری که به آن اعتقاد داشت زنده ماند.
