نوشته شده توسط پل مک کارتنی و توسط بیتلز در سال 1968 منتشر شد، آهنگ «Hey Jude» به عنوان بخشی از کارنامه جهانی ما به یکی از ماندگارترین آثار کلاسیک قرن بیستم تبدیل شده است: شگفت انگیز است که تصور کنیم جهان و زمانی وجود داشته که «هی جود» و «نا نانا» آن به سادگی این کار را نمی کنند. هنوز وجود دارد. ضبط نمادین به عنوان یکی دیگر از تک آهنگ های بیتلز منتشر شد و به سرعت به سرود تبدیل شد - البته به لطف آهنگ فراموش نشدنی پایانی اش. پل و جولیان لنون، پسر جان به همراه همسر اولش سینتیا، به منظور دلجویی از کودک 5 ساله در هنگام طلاق والدینش. پل به دیدن سینتیا و پسرخوانده اش رفت و در راه، در حالی که رانندگی می کرد و به این فکر می کرد که به پسر چه خواهد گفت، شروع به زمزمه کردن کرد.
«هی جود» که به‌عنوان بخش A تک‌آهنگی منتشر شد که «انقلاب» جذاب (و به همان اندازه هیجان‌انگیز) لنون را در سمت دیگر خود داشت، به ماندگارترین آهنگ بیتلز تبدیل شد. نمودارهای ایالات متحده، با هشت میلیون نسخه فروخته شده، برای 9 هفته متوالی رتبه اول را به خود اختصاص دادند.
Na, na, na: چرا پایان "Hey Jude" بهترین لحظه موسیقی پاپ است
همچنین ببینید: پدر اولین تراجنسی در جوندیا که از نام اجتماعی استفاده می کرد، برای محافظت از او در برابر تجاوز، همراه او به کلوب می رفت.برای راه اندازی، گروه Beatles که دو سال دیگر زنده اجرا نکردند، آنها ویدیویی تهیه کردند که در آن مقابل الف بازی کردندمخاطب با ارکستر از ابتدا تأثیرگذار، با نگاه مستقیم پل جوان به دوربین و خواندن ملودی با عنوان آهنگ، تا پایان، همه چیز در کلیپ تاریخی شد و حضور این اجرا در برنامه های تلویزیونی «هی جود» را ساخت. یک موفقیت آنی
با این حال، این لحظه به ویژه وجود دارد، که حتی امروز، در کنسرت هایی که مک کارتنی به اجرای آنها ادامه می دهد، "هی جود" را به یکی از بهترین، اگر نگوییم بهترین، در موسیقی پاپ تبدیل می کند: بخش پایانی آن به مدت چهار دقیقه. coda که مخاطب را دعوت می کند تا "نا، نه، نه..." او را بخواند تا زمانی که او شعار آهنگ را تکرار کند، در انفجاری غم انگیز و احساسی.
پیروی عمومی اولین بار به دعوت گروه بود، با هجوم تماشاگران به صحنه برای آواز خواندن، و این دعوت تا به امروز ادامه دارد - به عنوان ساده ترین حماسه، یک آهنگ پاپ به یاد ماندنی که با این حال، هیچ وقت تمام نمی شود: کنسرت پل وجود ندارد که در آن جمعیت این پایان را با اشک نخوانند. حتی در چنین زمان های قطبی، زمانی که بزرگترین آهنگساز محبوب تمام دوران جهان را دعوت می کند تا در یک گوشه گرد هم آیند، لحظه ای از ارتباط صمیمانه است. تقریباً بدون شعر، عملاً بدون کلام، با سه آکورد بیشتر و یک ملودی ساده. مستقیم با قلب صحبت می کند.
این واقعیت که "انقلاب" را در سمت B خود دارد - که مسلماً سیاسی ترین آهنگ بیتلز است - به نظر می رسد این حس را برجسته می کند.چنین ارتباطی به عنوان یک بخش اساسی و مؤثر سیاسی از آهنگ. «هی جود» در اوج سال 1968، یکی از پر دردسرترین سال‌های قرن بیستم منتشر شد.
چیزی مؤثر و از نظر احساسی مستقیم (و در نتیجه سیاسی به معنای خرد و انسانی کلمه) وجود دارد که در آن لحظه از تاریخ، تمام جهان را به خواندن یک ملودی، بدون پیام بزرگتر دعوت می کند. از خود اتحادیه، غلبه بر درد - تبدیل یک آهنگ غمگین به چیزی بهتر.
برای آهنگساز باید لذت خاصی داشته باشد که قطعه ای را در کارنامه خود داشته باشد که بتواند کل استادیوم را در هر مکان یا زمانی بخواند، به اندازه پایان "هی جود" یکپارچه و طبیعی. سامبا این نوع کر را به عنوان یک سنت دارد - که در آن یک ملودی فقط خوانده می شود، بدون اشعار، به طوری که مخاطبان می توانند در کنار هم بخوانند - اما به دلیل موانع فرهنگی و زبانی، متأسفانه این سبک به بقیه دنیا نمی رسد. با چنین قدرتی.
همچنین ببینید: عکس های این مانتا اشعه صورتی شعر ناب است.بنابراین، «هی جود» نه تنها به نماد بلوغ پل به عنوان یک ترانه سرا – که در زمان انتشار تک آهنگ تنها 26 سال داشت – و همچنین به عنوان یک گروه موسیقی بیتلز، تبدیل شد. بلکه خود را به عنوان آن دعوت همیشگی باز تایید کرد تا جهان بتواند، حداقل در 4 دقیقه آخر آهنگ، بدون محدودیت با هم متحد شود.
و جهان دعوت را می پذیرد، و این پیام را که آهنگ می خواند، می پذیرد. در مصراع های خود ارائه می دهد و در نهایتتمرین آنچه که اشعار نشان می دهد، این است که ما جهان را بر روی شانه های خود حمل نمی کنیم، حداقل در طول کر پایانی آن - جعل، در نوعی مشارکت با کل سیاره در 50 سال گذشته، تاثیرگذارترین لحظه در تاریخ موسیقی پاپ.