Przez ostatnie trzy lata wiadomości na temat Woody'ego Allena zmieniły się z wielkiego filmowca w sprawcę molestowania dzieci. Pomimo jego propozycji wydania książki i filmu, wszystko poszło na marne, gdy ruchy takie jak #MeToo nasiliły się w 2017 roku.

Od tego czasu Allen musiał szukać funduszy na nowe filmy u zagranicznych producentów, a jego dwa pełnometrażowe filmy trafiły na najbardziej szanowane festiwale filmowe.

Dokument HBO o Woodym Allenie nawiązuje do oskarżeń córki o molestowanie seksualne

Chociaż nadal pracuje (i zarabia), ostracyzowany zdobywca Oscara próbuje naprawić swój publiczny wizerunek poprzez adoptowanego syna, Moses Farrow ze swoją byłą adoptowaną córką i obecną żoną, Soon-Yi Previn oraz w swoich wspomnieniach z 2020 roku, Apropos of Nothing.

Teraz kolejna kompilacja relacji, które wskazują na bolączki patriarchalnego systemu prawnego z dokumentem " Allen przeciwko Farrow "który zostanie wdrożony przez HBO .

Wydany przez dokumentalistów Kirby'ego Dicka i Amy Ziering, czteroczęściowy serial powraca do wydarzeń z 1992 roku, kiedy Allen został odkryty w związku z Soon-Yi Previn, córką jego ówczesnej partnerki, Mia Farrow .

Wśród tych rewelacji i zaciekłej walki o opiekę, Allen został dodatkowo oskarżony o napaść seksualną na 7-letnią córkę pary, Dylan Farrow.

"Allen v. Farrow" jest wynikiem 3,5-letniej pracy Amy Herdy, współtwórczyni i producentki, nad sprawą, w tym wyczerpującej ponownej analizy dokumentów, taśm i rozmów ze świadkami.

Kazirodztwo i znęcanie się

Oprócz zabrania widzów w głąb historii rodziny, twórcy filmu cofają się jako soczewka, aby skrytykować sposób, w jaki kazirodztwo i trauma są traktowane w patriarchalnym systemie sądownictwa karnego i sądzie rodzinnym, a także w jaki sposób władza działa w sferze publicznej i prywatnej.

Jednak Dick i Ziering wyraźnie dostrzegają niepokojące powiązania między domniemanym zachowaniem Allena a jego poglądami na temat kobiet.

Staje się to jaśniejsze, gdy przypomnimy sobie uroczą tytułową bohaterkę komedii romantycznej "Annie Hall" lub portret Allena jako 42-letniego mężczyzny zakochanego w 17-letniej uczennicy liceum w "Manhattanie".

Woody Allen jako Isaac i Mariel Hemingway jako Tracy w Manhattanie

"Oczywiście jest bardzo utalentowanym filmowcem, nie ma co do tego wątpliwości" - powiedział Dick o Allenie w wywiadzie dla Washington Post. "Ale jedną z rzeczy, które mnie uderzyły, (...) szczególnie [w] 'Manhattanie', była celebracja związku starszego mężczyzny z nastolatkiem, bez jakiejkolwiek analizy struktury władzy. Byłem bardzo ostrożny".

Chociaż Dick i Ziering kręcili już wcześniej filmy o znanych ludziach, "Allen kontra Farrow" jest na zupełnie innym poziomie sławy, publicznego rozgłosu i złożoności.

Obecnie 85-letni Woody Allen i jego żona Soon-Yi Previn nie odpowiedzieli twórcom filmu. Syn i zwolennik Allena, Moses Farrow, odmówił udziału w filmie, a zarówno on, jak i Previn bronili Allena i oskarżyli Mię Farrow o werbalne i fizyczne znęcanie się nad nimi, czemu inne dzieci Farrowa stanowczo zaprzeczają.

Soon-Yi Previn i Woody Allen

Głos Allena jest jednak obecny w "Allen kontra Farrow" w postaci klipów z jego audiobooka "Apropos of Nothing" z 2020 roku, a także w nagranych rozmowach z Mią Farrow.

Kolej na Dylana Farrowa

Zniewalającym i samowystarczalnym centrum grawitacyjnym serialu jest 35-letnia Dylan, która po dziesięcioleciach milczenia chętnie dzieli się swoją historią.

W tej sprawie jej wersja sprzeciwia się twierdzeniom Allena, że konfabulowała na temat jego zachowania wobec niej lub że była instruowana przez jego matkę (Allen nigdy nie został oskarżony i utrzymywał, że jest niewinny).

Z biegiem lat ci, którzy byli zainteresowani tą historią w latach 90., zbadali swoje światopoglądy: Allen jest zboczeńcem i narcyzem, który w najgorszym przypadku zaatakował swoją córkę, a przynajmniej dopuścił się niewiarygodnie nieczułych naruszeń granic w rodzinie Farrow.

Mia i Dylan Farrow

Albo Allen jest ofiarą fałszywego i prymitywnego oskarżenia, które pierwotnie zostało rzucone w kontekście gorzkiego rozstania, a teraz zostało przywrócone przez mściwe dorosłe dzieci.

Syn Allena, Ronan Farrow, dziennikarz, który pomógł zdemontować historię oskarżeń o wykorzystywanie seksualne Harveya Weinsteina, która zapoczątkowała ruch #MeToo w 2017 roku, był szczególnie gorliwy w swoim poparciu dla Dylana i przeciwny Allenowi.

Ci, którzy unikali tej historii, z radością zdegradowali ją do paskudnej historii tabloidowej, dziwacznej psychodramy dysfunkcyjnej rodziny lub królestwa "nigdy nie dowiemy się na pewno".

Artysta, dzieło i prasa

Niezależnie od tego, gdzie pasują do tej kontynuacji faktów, "Allen kontra Farrow" zachęca widzów do ponownego przeanalizowania swoich najbardziej zamkniętych założeń.

Podobnie jak poprzednie filmy Dicka i Zieringa - "The Invisible War", "The Hunting Ground" i "On the Record" - "Allen v. Farrow" porusza kwestię domniemanej napaści seksualnej, w tym przypadku kazirodztwa, tematu, który od dawna chcieli poruszyć.

Podobnie jak w przypadku poprzednich filmów, dokument jest metodycznie zrelacjonowany i głęboko emocjonalny, przedstawiając często zaskakującą historię alternatywną do tej, którą wielu ludzi zaakceptowało w latach 90-tych - wersję rzeczywistości, którą Dick i Ziering twierdzą, że była wynikiem sprytnie skutecznej kampanii prawników i zespołu PR Allena.

Herdy wykonał szczególnie szczegółową pracę, oświetlając instytucjonalne luki, które uniemożliwiły Dylanowi dzień w sądzie.

"Allen v. Farrow" znajduje poważne wady w raporcie szpitala Yale-New Haven wykorzystanym przez Allena jako dowód na jego uniewinnienie i przedstawia przekonujący argument, że inny raport, sporządzony przez nowojorskich śledczych ds. opieki nad dziećmi, został zatuszowany.

Serial przypomina również widzom, że prokurator stanu Connecticut w tej sprawie zawsze utrzymywał, że miał prawdopodobny powód do oskarżenia Allena, choć odmówił tego.

Poza szczegółami sprawy, "Allen przeciwko Farrow" stanowi poważne wyzwanie dla krytyków filmowych i dziennikarzy rozrywkowych, ponieważ rzuca sceptyczne oko na kult autora, kulturę celebrytów, oddzielając sztukę od artysty. I służy jako kolejna bitwa w konflikcie, który był prowadzony głównie przez media przez prawie 30 lat.