پس از تایید انتخاب ژایر بولسونارو به عنوان رئیس جمهور بعدی برزیل، احساس عدم اطمینان نسبت به آینده این کشور که از قبل اجتناب ناپذیر بود، به ترس به خصوص از سوی دگرباشان، سیاهپوستان اضافه شد. جمعیت زن و بومی، در مواجهه با اظهارات و نگرش های نفرت انگیزی که مسیر بولسونارو را به سمت ریاست جمهوری مشخص کرد.

تصویری که روح لحظه را تسخیر کرد و دوباره آن را در حس وحدت و مقاومت تایید کرد، سپس در فضای مجازی منتشر شد. – شامل دو دست در هم تنیده با یک گل بین آنها و عبارت: هیچکس دست کسی را رها نمی کند .

اما داستان پشت نقاشی و به خصوص عبارتی که در آن نقش بسته است چیست؟ هزاران فید در اینترنت؟

چه کسی این تصویر را خلق کرد، هنرمند و هنرمند خالکوبی از Minas Gerais Thereza Nardelli بود که در رسانه های اجتماعی گفت که این چیزی بود که همیشه مادرش بود. به او گفت، به عنوان تشویق و آرامش در مواقع سخت.

اما پستی در روزنامه GGN به پیشینه تاریخی دیگری برای این عبارت اشاره می کند: این نیز دقیقاً همان سخنرانی بود که به عنوان "فریاد ترس" در کلبه های بداهه دوره علوم اجتماعی USP، در دوران دیکتاتوری نظامی، زمانی که ماموران رژیم چراغ را قطع کردند تا به آن مکان حمله کنند.

یک پست به اشتراک گذاشته شده توسط ZANGADAS 𝒶𝓀𝒶 thereza nardelli (@zangadas_tatu)

«شب که چراغ های کلاس ها به طور ناگهانی پاک می شد،دانش آموزان دستان یکدیگر را دراز کردند و به نزدیکترین ستون چسبیدند." "سپس، وقتی چراغ ها روشن شد، بین آنها تماس گرفتند." در پایان این پست آمده است: «اغلب اتفاق می‌افتد که یکی از همکاران پاسخ نمی‌دهد، زیرا دیگر آنجا نبود».

دانشجویان توسط ماموران دیکتاتوری بازداشت می‌شوند 0> به نظر می رسد که ارتباط بین این دو منبع چیزی بیش از یک تصادف غم انگیز نیست، حتی اگر روحیه عملاً یکسان است.

در نظری در مورد پست اصلی، مادر ترزا توضیح داد که چه اتفاقی افتاد: "وقتی من این جمله را به دخترم ترزا زنگاداس گفتم این داستان را نمی دانست. اما همه ما یکی هستیم و احساسات ما در زمانی بدون گذشته یا آینده در هم می آمیزد، زمانی که آرمان آزادیخواهانه برای خود صحبت می کند، او نوشت، و در پایان گفت: «از همه کسانی که احساس کردند، به نوعی در آغوش گرفته اند، متشکرم. ما با هم، در مقاومت ادامه می دهیم».