ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයේ පෙන්සිල්වේනියාවේ කුඩා නගරයක් වන සෙන්ට්‍රාලියා හි කුණු කන්දේ ගොඩගැසුණු කසළවලට ගිනි තැබීම සාමාන්‍ය සිරිතකි. 1962 දක්වා, ප්‍රාදේශීය නගර ශාලාව අක්‍රිය ගල් අඟුරු පතලකට ඉහළින් පිහිටි නව ගොඩකිරීමක් විවෘත කළේය.
එම වසරේ මැයි මස අවසානයේදී, නගරය පුරා පැතිර ගිය දුර්ගන්ධය ගැන නිවැසියන් පැමිණිලි කිරීමට පටන් ගත්හ. 1500 වැසියන්ගෙන්. නාගරික පරිපාලනය විසින් ගිනි නිවන භටයන් කිහිප දෙනෙකු කැඳවා අපද්‍රව්‍ය ගිනි තබා අනුපිළිවෙලින් නිවා දැමීය. එය කෙතරම් නරක අදහසක් ද යත්, එය සෙන්ට්‍රල්ලියාව අවතාර නගරයක් බවට පත් කළේය.
ගිනි නිවන භටයින් පවා ගින්න නිවා දැමීමට සමත් වූ නමුත් එය ඉදිරි දිනවලදී නැවත ගිනි තැබීමට අවධාරනය කළේය. නොදන්නා කරුණ නම්, අතහැර දැමූ පතලේ උමං ජාලයක් හරහා භූගත ගිනිදැල් පැතිරී ඇති බවයි.
ගින්න පාලනය කිරීමට ගත් උත්සාහයේදී විශේෂඥයින් කැඳවා බැම්ම අවට ඉරිතැලීම් ඇති බව දැකගත හැකි විය. ගල් අඟුරු පතල් ගිනිවලට සමාන ප්‍රමාණයකින් කාබන් මොනොක්සයිඩ් පිටවීම.
බලන්න: ඔබේ හොඳම පැත්ත කුමක්ද? වම් සහ දකුණු පැති සමමිතික නම් මිනිසුන්ගේ මුහුණු කෙබඳු වනු ඇත්දැයි කලාකරුවා හෙළි කරයිසිද්ධිය මීට වසර 50 කට පෙර සිදු වූ නමුත් ගින්න තවමත් ඇවිලෙමින් පවතින අතර එය තවත් වසර 200 කට නොනැසී පවතිනු ඇතැයි විශ්වාස කෙරේ. මධ්‍යම පළාතේ දශක දෙකකට ආසන්න කාලයක් කුණු කන්ද පිහිටි ප්‍රදේශයට යාමට නොහැකි වුවද සාමාන්‍ය ලෙස ජීවත් විය.
බලන්න: 60 හැවිරිදි ව්‍යාපාරික කාන්තාවක් මරිජුවානා ජෙලි බෝංචි වලින් රුපියල් මිලියන 59ක් උපයයි 
නමුත්, 80 දශකයේ ආරම්භයේ සිට තත්ත්වය ආරම්භ විය. ඊටත් වඩා සංකීර්ණ වීමට. අවුරුදු 12ක කොල්ලෙක්ඔහු ජීවත් වූ නිවසේ පිටුපස මිදුලේ හදිසියේම විවෘත වූ මීටර් 1.2 ක් පළල සහ මීටර් 40 කට වඩා ගැඹුරු සිදුරකට ඔහුව ඇදගෙන යන විට බොහෝ දුරට මිය ගියේය.
නිවැසියන්ට මරණ අවදානම ජනගහනය කනස්සල්ලට පත් කිරීමට පටන් ගත්තේය. එක්සත් ජනපද කොන්ග්‍රසය ඩොලර් මිලියන 42 කට වැඩි මුදලක් වන්දි ගෙවීමට සහ මධ්‍යම ප්‍රදේශයේ පුරවැසියන් නගරයෙන් පිටවීමට වෙන් කර ඇත. ඔවුන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙක් පිළිගත් නමුත් ඇතැමුන් තම නිවෙස්වලින් පිටවීම ප්‍රතික්ෂේප කළහ.
අද සෙන්ට්‍රලියාවේ පුද්ගලයන් හත් දෙනෙක් ජීවත් වෙති. රජය ඔවුන්ට පිටව යාමට බල කිරීමට උත්සාහ කළ නමුත්, ප්‍රතික්ෂේප කිරීම් හමුවේ, 2013 දී එකඟතාවයකට පැමිණියේය: ඔවුන්ට ඔවුන්ගේ අවසාන දින දක්වා එහි ජීවත් වීමට හැකි වනු ඇත, නමුත්, ඔවුන් මිය ගිය පසු, ඔවුන්ගේ වාසස්ථාන රජයට අයත් වේ. , එය දිගටම සම්පූර්ණයෙන් ඉවත් කිරීම සොයමින් සිටී.
නගරය සංචාරක ආකර්ෂණයක් බවට පත් වී ඇති අතර, සමහරු පවසන්නේ එය සයිලන්ට් හිල් ක්‍රීඩා මාලාව නිර්මාණය කිරීමට පෙළඹවූ බවයි. නරඹන්නන්ගේ ප්‍රියතම ස්ථාන අතර වීදිවල විශාල ඉරිතැලීම් අඛණ්ඩව වායුව පිටවන අතර කාලයත් සමඟ ඇති වූ සිදුරු සහ අසමානතාවය හේතුවෙන් තහනම් කරන ලද මාර්ගයක් ද වේ.
අද එය හැඳින්වේ. Graffitti, Highway, or Graffiti Highway, මක්නිසාද යත්, 2000 ගණන්වල මැද භාගයේ සිට, බොහෝ සංචාරකයින් ලිංගික අවයවවල චිත්‍ර, කලාත්මක රූප සහ පරාවර්තක පණිවිඩ අතර ඔවුන්ගේ සලකුණු තැබීමට ඇති නිදහස් ඉඩ ප්‍රයෝජනයට ගෙන ඇත.
