برزیل کشوری است که بیشترین فرزندان آفریقایی را در خارج از آفریقا دارد. طبق گزارش موسسه جغرافیا و آمار برزیل (IBGE)، 54 درصد از جمعیت آفریقایی تبار هستند. همانطور که ما در زبان پرتغالی خود واژه های بسیاری با منشاء آفریقایی داریم، خود سامبا نیز که یک نهاد محلی است، از آفریقا نفوذ دارد.

با 54 کشور، قاره آفریقا دارای فرهنگ غنی و متنوعی است که از ایده ها تشکیل شده است. آداب و رسوم، قوانین، اعتقادات و دانش. آفریقایی‌هایی که مانند ما مستعمره شده‌اند، تأثیرات مختلفی از مهاجمان خود دریافت کردند.

اما آرام باشید! سامبا، بله، در برزیل به دنیا آمد. اما نام آن از کلمه آفریقایی "semba" گرفته شده است که یکی از محبوب ترین سبک های موسیقی در آنگولا است و در کیمبوندو، یکی از زبان های این کشور، به معنای ناف است. در یک ترجمه آزاد، این کلمه نشان دهنده «بدن مرد است که در سطح شکم با بدن زن در تماس است».

Roda de Semba

ژانر موسیقی. و رقص سنتی Semba در دهه 1950 بسیار محبوب شد، اما در مورد تاریخ ایجاد آن اتفاق نظر وجود دارد.

"به گفته نی لوپس، یکی از ریشه های احتمالی، گروه قومی Quioco خواهد بود، در که سامبا به معنای کابریول کردن، بازی کردن، لذت بردن مانند یک بچه است. کسانی هستند که می گویند از بانتو سمبا به معنای ناف یا قلب آمده است. به نظر می‌رسد که این رقص عروسی آنگولا که با ناف مشخص می‌شود، در نوعی مراسم باروری کاربرد دارد. در باهیاروش سامبا د رودا ظاهر می شود، که در آن مردان بازی می کنند و تنها زنان، یکی یکی می رقصند. مارکوس آلویتو در Revista de História da Biblioteca Nacional نوشت، نسخه‌های دیگر، کمتر سفت‌تر، که در آن یک زوج مرکز چرخ را اشغال می‌کنند.

• بیشتر بخوانید: بث کاروالیو سامبا، جسم و روح بود. و بهترین برزیل ممکن را به ما یادآوری کرد

ورود ریتم های آفریقایی به برزیل از باهیا آغاز شد، دروازه اصلی این جمعیت. آنها با خود سبک های موسیقی مانند باتوک، ماکسیکس، چولا و نام های دیگر را آوردند که نماد رقص بودند.

در ریودوژانیرو، سامبا زمینه مناسبی برای تولد و توسعه یافت. پایتخت برزیل مستعمره، سرزمین های ریو با چیزی کمتر از کارناوال پذیرای umbigadas شد.

در آغاز قرن بیستم، سامبا در حال حاضر بیشترین پخش و شنیدن ژانر موسیقی محبوب در حومه شهر را داشت و پس از آن. حدس و گمان املاک و مستغلات، در تپه های ریودوژانیرو.

اولین آهنگ های این نشست، مارچینها توسط آهنگسازانی مانند Pixinguinha (1897-1973) و Donga (1890-1974) با گروه معروف خود Caxangá، در علاوه بر آثار انفرادی هر دو، ژائو دا بایانا (1887-1974)، پسر تیا پرسیلیانا از باهیا، که سامبا "Batuque na Cozinha" را در میان دیگران ضبط کرد. ما همچنین Chiquinha Gonzaga را داشتیم، که تاریخچه موسیقی نویسی سرودهای کارناوال را تا به امروز با عنوان "Ô Abre Alas" مشخص کرد.

به مرور زمان، مارچیناهاسامباس-انردو جایگزین شد و بعداً با معرفی سازهایی مانند سوردو و کوئیکا که برای سامباهایی که امروزه می شنویم آشناتر به نظر می رسد، به ابزارهای مدرن دست یافت.

• بخوانید. همچنین بیشتر: اشراف و ظرافت یک ملکه در زندگی و کار دونا ایون لارا