چه مدت می توانید زیر آب بمانید؟ برای اکثر مردم شکستن مرز 60 ثانیه دشوار است، اما کسانی هستند که می توانند چند دقیقه بدون نفس کشیدن ادامه دهند. رقابت با باجائو، ساکنان جنوب شرقی آسیا، در فیلیپین و مالزی دشوار است: برای آنها غوطه ور ماندن بیش از 10 دقیقه تنها بخشی از روال زندگی آنهاست.

باجائو در این منطقه زندگی کرده است. برای سال‌ها، اما دور از سرزمین اصلی: کسانی هستند که آنها را «عشایر دریایی» خطاب می‌کنند، زیرا آنها روی پایه‌هایی در وسط اقیانوس زندگی می‌کنند و حتی کسانی هستند که خانه‌های شناور را ترجیح می‌دهند، بدون چوب‌بندی برای تعمیر خانه در روی زمین. شن و ماسه.

توانایی شیرجه رفتن برای ماهیگیری با دستان برهنه یا نیزه های چوبی برای هزاران سال توسعه یافته است و همچنین ظرفیت فوق العاده ریه ای که به آنها اجازه می دهد نه تنها برای مدت طولانی بدون تنفس ادامه دهید، اما در برابر فشار تا عمق 60 متری بدون هیچ وسیله ای به جز عینک های چوبی اولیه مقاومت کنید.

این شرایط چشمگیر بود که انگیزه ملیسا ایلاردو، محقق مرکز زمین شناسی را برانگیخت. در دانشگاه کپنهاگ، برای سفر از دانمارک به آسیای جنوب شرقی برای درک چگونگی سازگاری ژنتیکی بدن باجاو به طوری که آنها شانس بیشتری برای بقا داشته باشند.

فرضیه اولیه او. این بود که آنها می توانستند ویژگی مشابهی را به اشتراک بگذارندفوک‌ها، پستانداران دریایی که زمان زیادی را زیر آب می‌گذرانند و طحال‌های نامتناسبی نسبت به پستانداران دیگر دارند.

«من می‌خواستم ابتدا جامعه را بشناسم، نه اینکه فقط با تجهیزات علمی حاضر شوم و ترک کنم.» ملیسا به نشنال جئوگرافیک درباره اولین سفر خود به اندونزی گفت. در ملاقات دوم، او یک دستگاه سونوگرافی قابل حمل و کیت های جمع آوری بزاق گرفت.

عکس: پیتر دامگارد

ظن ملیسا تایید شد: طحال، اندامی که به طور معمول به حفظ بزاق کمک می کند. سیستم ایمنی و بازیافت گلبول‌های قرمز خون، این میزان در میان باجائو بیشتر از انسان‌هایی است که روز خود را غواصی نمی‌گذرانند - محقق همچنین داده‌هایی را در مورد سالوان، مردمی که در سرزمین اصلی اندونزی زندگی می‌کنند، جمع‌آوری کرد. این فرضیه را تأیید کنید که ارتباط جغرافیایی با بزرگ شدن طحال وجود دارد.

فرضیه ای که ملیسا از آن دفاع می کند این است که انتخاب طبیعی باعث شده است ساکنان باجائو با طحال بزرگتر، طی قرن ها یا هزاره ها، به نرخ بقای بالاتری دست یابند. از ساکنان با طحال کوچکتر.

یکی دیگر از کشفیات محقق این بود که باجائو دارای یک تنوع ژنتیکی در ژن PDE10A است که در طحال یافت می شود و دانشمندان معتقدند که یکی از آنهایی است که مسئول کنترل سطوح این ژن است. هورمون تیروئید.

طبق گفته ملیسا،Bajau با یک کپی از ژن جهش یافته اغلب طحال های بزرگتری نسبت به آنهایی که نسخه "معمول" ژن دارند، و آنهایی که دو نسخه از PDE10A اصلاح شده دارند طحال های بزرگتری دارند.

ملیسا یافته های خود را در این مقاله منتشر کرد. مجله علمی Cell، اما اشاره می کند که تحقیقات بیشتری برای درک بهتر این که چگونه این سازگاری های ژنتیکی به باجاو کمک می کند تا بقای خود را حفظ کند، لازم است، علاوه بر این در نظر گرفتن اینکه ممکن است توضیحات دیگری برای توانایی غواصی باورنکردنی "عشایر دریایی" وجود داشته باشد.