بسیاری از ما که در حباب‌های اجتماعی، اقتصادی و مجازی جدا شده‌ایم، دوست داریم باور کنیم که بدترین وحشت‌هایی که بشریت مرتکب شده، به نام تعصب و جهل (اغلب همسو با حرص و طمع) در گذشته‌ای دور و دور اتفاق افتاده است. اما حقیقت این است که نه تنها بدترین صفحات ما از منظر تاریخی دیروز اتفاق افتاد، بلکه بسیاری از آنها، یا حداقل پژواک ها و اثرات آن وحشت ها، همچنان در حال وقوع است. همانطور که هولوکاست یهودی عصر بسیاری از پدربزرگ ها و مادربزرگ های زنده و سالم در آنجا است، باغ وحش های وحشتناک و باورنکردنی انسانی تنها در اواخر دهه 1950 وجود نداشتند.
چنین «نمایشگاه‌هایی» دقیقاً همان چیزی بود که از نام آن برمی‌آید: نمایشگاه مردم، در اکثریت مطلق آفریقایی‌ها، بلکه بومیان، آسیایی‌ها و بومیان، زندانی در قفس، به معنای واقعی کلمه مانند حیوانات در معرض دید قرار گرفته‌اند، و مجبور به بازتولید نشانه‌هایی از فرهنگ خود - مانند رقص‌ها می‌شوند. و مراسم - رژه برهنه و حمل حیوانات برای شادی جمعیت کشورهای اروپایی و ایالات متحده آمریکا. نژادپرستی با افتخار توسط میلیون ها بازدیدکننده تشویق شد و جشن گرفت. مانند آنچه در برانکس، نیویورک واقع شده بود، در آغاز قرن گذشته نیز انسان ها را در قفس های خود در معرض دید قرار داد. یک کوتوله کنگو در سال 1906 در این باغ وحش به نمایش گذاشته شد و مجبور به حمل آن شد.شامپانزه ها را با حیوانات دیگر در قفس انداختند. برخی از بخش‌های جامعه مقاومت کردند (اما نیویورک تایمز در آن زمان اظهار داشت که چگونه «تعداد کمی از مردم با دیدن یک انسان در قفس با میمون‌ها مخالفت می‌کنند»)، اما اکثریت اهمیتی نمی‌دهند.
<آخرین باغ وحش انسانی شناخته شده در بلژیک در سال 1958 اتفاق افتاد. ممکن است به نظر برسد، حقیقت این است که در رسانه‌ها، تبلیغات، شبکه‌های اجتماعی و جامعه به‌طور کلی، چنین عینیت‌سازی و سلسله مراتب نژادی همچنان در شیوه‌های مشابه اعمال می‌شود - و تأثیر این سطح از نژادپرستی و خشونت را می‌توان در هر کسی تشخیص داد. شهر یا کشور، و به عنوان معیاری برای اندازه مبارزه ای عمل می کند که هنوز برای مبارزه با نژادپرستی باید انجام شود. 
پوستر یکی از این "نمایشگاه ها" در باغ وحش های انسانی آلمان در سال 1928
همچنین ببینید: "Google of tattoos": وب سایت به شما امکان می دهد از هنرمندان سراسر جهان بخواهید تا خالکوبی بعدی شما را طراحی کنند.