सामाजिक, आर्थिक र भर्चुअल बुलबुलेमा पृथक, हामी मध्ये धेरैलाई विश्वास गर्न मनपर्छ कि मानवता द्वारा गरिएको सबैभन्दा खराब डरलाग्दो घटनाहरू, पूर्वाग्रह र अज्ञानताको नाममा (प्रायः लोभ र लोभसँग मिलाइएको) टाढाको र टाढाको विगतमा भएको थियो। तथापि, सत्य यो हो कि ऐतिहासिक परिप्रेक्ष्यबाट हाम्रा सबैभन्दा खराब पृष्ठहरू हिजो मात्र भएनन्, तर तीमध्ये धेरै वा कम्तीमा ती भयावहताका प्रतिध्वनि र प्रभावहरू अझै पनि भइरहेका छन्। जसरी यहूदी प्रलय त्यहाँ धेरै जीवित र स्वस्थ हजुरबा हजुरआमाको उमेर हो, डरलाग्दो र अविश्वसनीय मानव चिडियाखानाहरू 1950 को दशकको अन्त्यमा मात्र अस्तित्वमा बन्द भए।
त्यस्ता "प्रदर्शनहरू" ठ्याक्कै नामले सुझाव दिएका थिए: मानिसहरूको प्रदर्शनी, उनीहरूको पूर्ण बहुमत अफ्रिकीहरूमा, तर आदिवासी, एसियाली र आदिवासीहरू, पिंजराहरूमा कैद, शाब्दिक रूपमा जनावरहरू जस्तै पर्दाफास, तिनीहरूको संस्कृतिका चिन्हहरू पुन: उत्पादन गर्न बाध्य पारिएको - जस्तै नृत्यहरू। र अनुष्ठान -, युरोपेली देशहरू र संयुक्त राज्य अमेरिकाको जनसंख्याको आनन्दको लागि नग्न परेडिङ र जनावरहरू बोक्ने। जातिवादलाई लाखौं आगन्तुकहरूले गर्वका साथ प्रशंसा र उत्सव मनाएका थिए।
आज पनि अवस्थित चिडियाखानाहरू, जस्तै कि गत शताब्दीको सुरुमा न्युयोर्कको ब्रोंक्समा अवस्थित एउटाले पनि मानिसलाई आफ्नो पिंजरामा पर्दाफास गरेको थियो। यस चिडियाखानामा 1906 मा कङ्गो पिग्मीलाई "प्रदर्शन" गरिएको थियो, बोक्न बाध्यचिम्पान्जी र अन्य जनावरहरूसँग पिंजरामा फालियो। समाजका केही क्षेत्रबाट विरोध भएको थियो (तथापि न्यूयोर्क टाइम्सले त्यसबेला टिप्पणी गरेको थियो कि "मानिसलाई बाँदरसहितको पिंजरामा देख्नमा केही मानिसले आपत्ति जनाए"), तर अधिकांशले वास्ता गरेनन्।
अन्तिम ज्ञात मानव चिडियाखाना बेल्जियम मा भएको थियो, 1958 मा। यो आजको जस्तो चकित पार्ने अभ्यास हो। जस्तो लाग्न सक्छ, सत्य यो हो कि, मिडिया, विज्ञापन, सामाजिक सञ्जाल र समग्र समाजमा, त्यस्ता वस्तुकरण र जातीय वर्गीकरणलाई समान अभ्यासहरूमा राखिने क्रम जारी छ - र यस स्तरको जातीय विभेद र हिंसाको प्रभावलाई कुनै पनि अवस्थामा पहिचान गर्न सकिन्छ। सहर वा देश, र लडाईको आकारको मापनको रूपमा काम गर्दछ जुन अझै पनि कुनै पनि जातिवाद विरुद्ध लड्न आवश्यक छ।
1928 मा जर्मनीको मानव चिडियाखानामा यी मध्ये एक "प्रदर्शन" को लागि पोस्टर