சமூக, பொருளாதார மற்றும் மெய்நிகர் குமிழ்களில் தனிமைப்படுத்தப்பட்ட, தப்பெண்ணம் மற்றும் அறியாமை (பெரும்பாலும் பேராசை மற்றும் பேராசையுடன் இணைந்தது) என்ற பெயரில் மனிதகுலம் செய்த மிக மோசமான கொடூரங்கள் தொலைதூர மற்றும் தொலைதூர கடந்த காலத்தில் நடந்ததாக நம்மில் பலர் நம்ப விரும்புகிறோம். எவ்வாறாயினும், உண்மை என்னவென்றால், வரலாற்றுக் கண்ணோட்டத்தில் நமது மோசமான பக்கங்கள் நேற்று நடந்தன, ஆனால் அவற்றில் பல, அல்லது குறைந்தபட்சம் அந்த பயங்கரங்களின் எதிரொலிகளும் விளைவுகளும் இன்னும் நடந்து கொண்டிருக்கின்றன. யூத இனப்படுகொலையானது பல உயிருள்ள மற்றும் ஆரோக்கியமான தாத்தா பாட்டிகளின் வயதில் இருந்ததைப் போலவே, பயங்கரமான மற்றும் நம்பமுடியாத மனித உயிரியல் பூங்காக்கள் 1950 களின் பிற்பகுதியில் மட்டுமே நிறுத்தப்பட்டன.

இத்தகைய "கண்காட்சிகள்" பெயர் குறிப்பிடுவது போலவே இருந்தன: மக்கள், அவர்களின் முழுமையான பெரும்பான்மையான ஆப்பிரிக்கர்கள், ஆனால் பழங்குடியினர், ஆசியர்கள் மற்றும் பழங்குடியினர், கூண்டுகளில் சிறை வைக்கப்பட்டு, விலங்குகளைப் போலவே வெளிப்படுத்தப்பட்டு, அவர்களின் கலாச்சாரங்களின் அடையாளங்களை மீண்டும் உருவாக்க வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளனர் - நடனங்கள் போன்றவை. மற்றும் சடங்குகள் -, ஐரோப்பிய நாடுகள் மற்றும் அமெரிக்க மக்களின் மகிழ்ச்சிக்காக நிர்வாணமாக அணிவகுப்பு மற்றும் விலங்குகளை சுமந்து செல்வது. மில்லியன் கணக்கான பார்வையாளர்களால் இனவெறி பெருமிதத்துடன் பாராட்டப்பட்டது மற்றும் கொண்டாடப்பட்டது.

1>

இன்றும் இருக்கும் உயிரியல் பூங்காக்கள் , கடந்த நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் நியூயார்க்கின் ப்ராங்க்ஸில் அமைந்திருப்பது போன்றது மனிதர்களை அவர்களின் கூண்டுகளில் அம்பலப்படுத்தியது. 1906 ஆம் ஆண்டு இந்த மிருகக்காட்சிசாலையில் ஒரு காங்கோ பிக்மி "காட்சிக்கு வைக்கப்பட்டது", அதை எடுத்துச் செல்ல வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது.சிம்பன்சிகள் மற்றும் பிற விலங்குகளுடன் கூண்டுகளில் வீசப்படுகின்றன. சமூகத்தின் சில பிரிவுகளில் இருந்து எதிர்ப்பு இருந்தது (நியூயார்க் டைம்ஸ், அந்த நேரத்தில் "குரங்குகளுடன் கூண்டில் ஒரு மனிதனைப் பார்ப்பதற்கு சிலர் ஆட்சேபனை தெரிவித்தனர்" என்று கருத்துரைத்தது), ஆனால் பெரும்பான்மையானவர்கள் அதைப் பொருட்படுத்தவில்லை.

கடைசியாக அறியப்பட்ட மனித மிருகக்காட்சிசாலை 1958 இல் பெல்ஜியத்தில் நடந்தது. இது போன்ற நடைமுறை இன்று அதிர்ச்சியளிக்கிறது. உண்மை என்னவென்றால், ஊடகங்கள், விளம்பரங்கள், சமூக வலைப்பின்னல்கள் மற்றும் ஒட்டுமொத்த சமூகத்தில், இதுபோன்ற புறநிலைப்படுத்தல் மற்றும் இனப் படிநிலைப்படுத்தல் ஆகியவை ஒத்த நடைமுறைகளில் தொடர்ந்து வைக்கப்படுகின்றன - மேலும் இந்த அளவிலான இனவெறி மற்றும் வன்முறையின் விளைவை எந்த நகரத்திலும் அங்கீகரிக்க முடியும். அல்லது நாட்டின்>

1928 இல் ஜெர்மனியில் மனித உயிரியல் பூங்காவில் இந்த “கண்காட்சிகளில்” ஒன்றின் சுவரொட்டி