Trwająca nieco ponad godzinę rozmowa zakończyła się degustacją chcieć więcej Zarówno Dona Jacira, jak i reporter niechętnie odłożyli słuchawkę. Trudno jest zakończyć rozmowę z kimś tak podekscytowanym życiem.

Jacira Roque de Oliveira jest matką Catii, Catiane oraz producentów i raperów Emicida i Evandro Fióti. czarna kobieta niezdyscyplinowanych marzeń i zakorzenionych w obrzeża północnej strefy São Paulo Z uśmiechem na twarzy z radością opowiada o uczuciach, jakie wzbudziła w niej premiera jej długo wyczekiwanej książki. Autobiograficzna Kawa (lepszy tytuł niemożliwy), pierwsza w jej karierze pisarskiej, ukazuje światu Jacirę, która nie bała się ponownego odkrycia poprzez samopoznanie i kulturę.

"Czuję wielkie zwycięstwo. Mógłbym powiedzieć, że to koniec cyklu, ale tak nie jest. To otwarcie cyklu. Zaczyna się dla mnie nowy świat, nowe możliwości. Przez całe życie ciężko walczyłem o to uznanie. I nadeszło teraz, kiedy jestem w pełni świadomy wszystkiego, czym jestem. czarna kobieta , odporny , urządzenie peryferyjne i że może mówić sama za siebie Czuję się spełniony i mam wielką ochotę kontynuować". .

Dona Jacira odkryła siebie na nowo dzięki swojemu pochodzeniu

Dobrze jest widzieć przemawiającą Donę Jacira, czarnoskórą kobietę z peryferii, która musiała ciężko walczyć, aby utrzymać płomień wytrwałość Pracowała na targu, jako pokojówka i mieszkała w domu. "cierpi na prostytucję chęci pisania i niemożności pisania". Jacira wiedziała o swoich zdolnościach, ale brakowało jej wsparcia ze strony rówieśników.

" Widzisz, moje dzieci mnie uratowały Ludzie nigdy się tego nie spodziewają. Czwórka dzieci bardzo stymuluje moją pracę. Moi rówieśnicy nie dają mi zbyt wiele odwagi, nie. To bardzo zła rzecz w peryferiach i niektórych grupach, że kiedy widzą osobę o tym samym profilu, która próbuje podnieść lub pokazać jakość pracy, kwestionują lub rzucają spojrzenie dezaprobaty. Moje życie jest naznaczone tym ".

- Mel Duarte przełamuje wielowiekowe uciszanie czarnych kopalń: "Piękna kobieta to ta, która idzie walczyć!

- Czarnoskóre kobiety jednoczą się w trosce o zdrowie psychiczne: "Bycie czarnym to życie w psychologicznym cierpieniu".

- Kandydatura Conceição Evaristo do ABL jest afirmacją czarnej intelektualności

Pisarka wychowała się w klasztorze. "Przeszedłem przez klasztor segregacyjny, byłem często bity, ludzie uziemiali nas w łazience". Doświadczenie to wywołało uczucie wstręt do środowiska szkolnego . in Kawa, pisarz wspomina okres ujawniający wymuszoną cechę uczenia się rzeczy na pamięć.

Café" to pierwsza z wielu książek autorstwa matki Emicidy i Fióti

Wewnątrz książki opowiadam o moim dzieciństwie, o odkryciach, które przyniosłem ze sobą. To malało, im bardziej poznawałem inne rzeczy, kiedy poszedłem do szkoły. Inna wiedza zagłuszyła mój dar. Nienawidzę szkoły, ponieważ zobaczyłem, że nie jest niczym, czym myślałem, że jest, z powodu wszystkiego, przez co musiałem przejść. To dziecko, które było wypełnione wiedzą. Byłem bardzo ciekawską osobą, jeśli w dzieciństwie miałemKiedy byłem nastolatkiem, nie wiedziałem nic o roślinach i zwierzętach, słyszałem tak wiele, "to bzdury", "jesteś głupi". Nie mogę zapamiętać, mam dysleksję. Pamiętam tylko to, w co gram. .

Podobnie jak w przypadku większości dzieci urodzonych w mniej uprzywilejowanych kołyskach, Dona Jacira rozwinęła w sobie uczucie złość. Pisarka-samouk, opuściła dom w wieku 13 lat. Elementy, które zostały strawione bez masażu przez 54 lata życia.

"Ta książka nie mówi wszystkiego o mnie. Mam napisane cztery inne książki. Z czterech faz mojego życia. Powtarzam, są to pozostałości kolonizacji, które niszczą współistnienie. Myślałem, że moja matka mnie nie lubi, ale miała dwie prace. Miałem inną wizję. Naiwną wizję". powiedział.

Mając tak wiele w swoim bagażu, zwraca się z apelem, krytykując współczesne wychowanie dzieci. W czasach gorącej debaty na temat szkoła z imprezą lub bez, Dona Jacira z prostotą prezentuje złożone rozwiązanie. "Wypełniają je kursami, rzeczami. Odbierają im prawo do dziecka. Brak lub nadmiar pieniędzy nie jest wielkim problemem. Wielkim problemem jest brak uwagi. Ktokolwiek przeczyta tę książkę, zobaczy, że historia kończy się, gdy miałem 13 lat. W wieku 13 lat zobaczyłem, że mój dom już nie działa. Odszedłem w gniewie". .

Uzdrawianie przez przodków, duchowość i zdrowie psychiczne

Życie się zmieniło. Bardzo. "Moje dzieci mnie uratowały" , Ale czy taki wzrost świadomości byłby możliwy bez odwagi do życia? Czwórka dzieci, mówi, była ważna dla tranzytu w ośrodkach kultury i wymiany doświadczeń z ludźmi, którzy widzieli życie innymi oczami. Empatia. To nie jest kwestia merytokracja. To szansa.

"Mój dom stał się centrum informacji na peryferiach".

Bez pieniędzy jesteś w piątym piekle. Powiem ci w sekrecie, wcześniej jeździłam tylko autobusem, a teraz, dzięki Bogu, mogę wziąć Ubera. Jazda autobusem jest okropna, wszystko jest złe. Ludzie, chciałbym, żeby był samolot Uber (śmieje się). Żyję wśród moich rówieśników. To wszystko jest takie samo. To nic, idź i leć samolotem, żeby zobaczyć. Musimy poprawić nasze życie, tego wszyscy chcemy, życiaMoja duchowość wymagała tego ode mnie. Do tej pory byłem obsługiwany, nadszedł czas, abym zaczął obsługiwać. Mam wiele do zrobienia. Zdjąłem projekty ze stołu. .

Mówiąc o duchowości, to właśnie dzięki zjednoczeniu z religiami afrykańskiej matrycy Dona Jacira ujrzała inną przyszłość.

Wierzę w coś, co nas chroni. Wierzę w moją religijną stronę. Idziesz, to jest twoja misja. Każdego dnia mam coś w sobie. To jest Yansã. Ona sprawia, że wstaję z łóżka, wychodzę z depresji. To jest misja. Spędziłem dużo czasu w Kardecyzmie. W tamtym czasie widziałem coś, co mnie tam trzymało, miałem wiedzę, którą lubiłem. Ale teraz Alan Kardec był tylko osobą, która wspierała niewolnictwo.Co robi z nami ignorancja i dokąd nas prowadzi.

Zdrowie psychiczne, mówi Dona Jacira, idzie w parze ze zdrowym odżywianiem.

Ustanowienie zdrowia psychicznego jest utrzymywane przez kulturę, a Jacira bardzo dobrze to rozumie. Dom w Vila Nova Cachoeirinha jest sceną spotkań, które przynoszą owoce. Rękodzieło, kręgi rozmów na temat rasizmu, zdrowie czarnych kobiet - to tylko niektóre z punktów omawianych przez 54-letnią pisarkę.

"W moim domu jest miejsce na sadzenie. inne miejsce na interakcję z griotami. podążam za literaturą i obserwuję roślinę. to obserwatorium roślin. moje dzieci nie znają rzeczy po zapachu. musisz powąchać. musisz zerwać, aby poznać liść. ludzie, którzy przychodzą do domu, poznają rzecz, zmysły, które nadają życiu sens " .

- Clyde Morgan, syn Gandhiego, który urodził się w USA, ale wszystkiego nauczył się w Bahia

- Czarni wygrywają Oscary: wspaniałe i historyczne przemówienie Spike'a Lee

- Absolutny mistrz, Mangueira wywyższa Brazylię, której nie nauczyli cię w szkole

Dona Jacira rozumie trudność budowania relacji na peryferiach. Chociaż jest to nieskończone pole kreatywności, codzienna złożoność jest odpowiedzialna za niektóre postawy, które krytykuje. Z wrażliwością właściwą artyście, Jacira wie, jak pielęgnować.

Tchórzostwo zostało w nas zaszczepione wraz z kolonizacją, ideą czarnego człowieka, który umie tylko nosić rzeczy i być posłusznym. Kobieta, homoseksualista, ludzie z trudnościami w poruszaniu się. Ci ludzie zawsze byli postrzegani jako gorsi. Myślenie, że jesteś niezdolny, to choroba. Osoba patrzy na mnie i widzi, że ewoluowałem. Musząale ona nie chce. Chce mnie pociągnąć na dno razem ze mną. To strach, który doprowadził mnie do alkoholizmu, drogi, którą nie chciałem iść. To mówienie: "chodź, napijmy się, zabawmy się". To naprawdę spowolniło mój rydwan. Dziękuję im i zostawiam ich tam, gdzie są. Dlatego zacząłem organizować spotkania w domu. Chociaż nie wiem, kim są ci ludzie, wiem, że współczują temu, co robię. .

Ah, zdrowie psychiczne obejmuje również rośliny

Dona Jacira jest czarnoskóra, ale jak większość osób o tym pochodzeniu skóra w kolorze nocy Wynik wcale nie subtelnego rasizmu, który przenika brazylijskie społeczeństwo.

"Minęło 11 lat, odkąd mogłem nazwać siebie czarnym. Wiedziałem, że coś jest ze mną nie tak, ale będąc w środowisku, do którego nie docierają informacje, nie wiedziałem, co to jest. Zawsze myślałem o sobie jako o brązowym. To nie jest czarny. Mój dom nigdy nie miał dużych problemów ekonomicznych. Brakowało mojej matki, która dużo pracowała, ale to był dom imprezowy. Piękny ". .

Pamiętasz koncepcję kolektywnej konstrukcji? Wykiełkowała ona i zaowocowała dla Dony Jacira podczas jej spotkania ze sztuką i kulturą. To dzięki jej podróżom do centrów kultury w centrum i północnej strefie São Paulo, dziś bije się w piersi z dumy z elementów, które składają się na kolektywną konstrukcję. czarny świat .

Przyjechałam do ośrodka badawczego o nazwie Cachoeira, gdzie odnalazłam siebie jako czarną osobę. Znalazłam grupy takie jak Ilú Obá de Min - czarne kobiety, które grają na bębnach. Znalazłam też starsze kobiety, takie jak Gilda ze Wschodniej Strefy. Kobiety, które nie prostują włosów. Postrzegałam siebie jako osobę poza ramami. Przed Cachoeira byłam ewangeliczką, buddystką, a oni uważali, że bębny to coś złego.Musiałem pozbyć się tej myśli, aby móc zaakceptować jądro czarnych ludzi, którzy są odporni i są wokół mnie. Chciałem być akceptowany. Poszedłem do tych kościołów, myśląc, że zostanę zaakceptowany. Mam rewolucyjne idee, które wywołują strach w ludziach. Dziś jestem w jądrze Cachoeira, w Ilú Obá i Aparelha Luzia. Miejsce ludzi, którzy pozwalają swoim myślom płynąć. .

"Spójrz dobrze, moje dzieci mnie uratowały"

Czy wspomniałem już, że Dona Jacira jest prawdziwym wyrazem życia? Jak jestem pewien, chciałeś przeczytać Kawy po tym raporcie, przygotuj się, jest o wiele więcej do zrobienia.

"Druga książka będzie świetną zabawą. Byłem szczęśliwy i nie wiedziałem o tym. W rzeczywistości napisałem 15 książek. W ciągu 54 lat nadrobiłem zaległości związane z moim pierwszym małżeństwem, drugim, powrotem do szkoły i wielkim nadejściem mojej duchowości ". .

Jeśli nadal nie jesteś przekonany, Dona Jacira daje kolejny spoiler na temat historii [która będzie w następnej książce] muzyki za kulisami Matka.

On [Emicida] był pierwszym dzieckiem płci męskiej, radością swojego ojca. Czas, w którym się urodził, moment narodzin. Tekst jest bardzo długi i ktokolwiek kupi następną książkę, będzie miał łaskę dowiedzieć się wszystkiego. Opowiedziałem historię jego narodzin. To było coś, co bardzo mnie poruszyło. Narodziny moich dzieci. Wiele osób myśli, że Leandro napisał część, którą opowiadam. Ale nie, to sprawa pisarza. Nie.To, co naprawdę do mnie dociera, to kiedy ludzie mówią "ojej, te teksty, które pisze dla ciebie Emicida", a ja odpowiadam "cóż, ludzie nie mogą zrozumieć, że to tylko życie. Doświadczenie. Nie miałbym niczego, co napisał dla mnie Leandro. Musimy być rozpoznawani za to, co robimy".

Matka czwórki dzieci jest żywym dowodem na to, że, jak mówi Criolo, wciąż jest czas. Tak naprawdę ludzie nie są źli, są po prostu zagubieni. Ulica jest nasza, prawda?