در سال 1936 قدرت آلمان نازی هنوز توسط رهبران بی شرمش در سرتاسر جهان با افتخار به نمایش گذاشته می شد که در مجموع هنوز فقط با بی اعتمادی یا حداکثر انتقاد به آن می نگریستند - در حالی که از دید سایر کشورها به خوبی به آن نگاه نمی شد. . در همین چارچوب بود که کشتی هوایی LZ 129 Hindenburg به عنوان بزرگترین زپلین ساخته شده ساخته شد و به هوا فرستاده شد. هیندنبورگ با 245 متر طول و 200 هزار متر مکعب هیدروژنی که آن را در پرواز نگه می داشت، نمادی از قدرت آلمان نازی بود.

در طول 14 ماه، هیندنبورگ 63 پرواز انجام داد که اغلب حدود 100 مسافر دیگر را با سرعت 135 کیلومتر در ساعت حمل می کرد. اولین پرواز تجاری آن آلمان را به مقصد برزیل ترک کرد و از 17 بار عبور از اقیانوس اطلس، 10 بار به ایالات متحده و 7 بار به برزیل رفت. فضای داخلی آن دارای اتاق‌ها، سالن‌های عمومی، اتاق‌های غذاخوری، اتاق‌های مطالعه، محل‌های سیگار و سالن‌های رقص بود. 7>

روزهای شکوه او به پایان رسید، اما در 6 می 1937، زمانی که هنگام آماده شدن برای فرود در نیوجرسی، ایالات متحده، آتش سوزی هواپیما را گرفت و آن را به زمین و نابودی کامل برد. پایان هیندنبورگ غم انگیز، عمومی بود و جان بسیاری از مردم را گرفت. در این سانحه که فیلمبرداری و ضبط شد 36 نفر جان باختند که باعث تاسف همگان شد. به طرز شگفت انگیزی، 62 نفرجان سالم به در برد.

استفاده از هیدروژن به جای گاز هلیوم به دلایل اقتصادی بود و به پایان رسید مهر و موم سرنوشت زپلین: پیشنهاد استفاده از هلیوم به دلایل ایمنی داده شد، زیرا گاز قابل اشتعال نبود. آنچه که غلبه و نمایش ظرفیت انسانی به نظر می رسید، به نمونه کامل غرور و طمع تبدیل شد که جان ها و داستان ها را گرفت و باعث وحشت و جهل مطلق رژیم شد.

روزهای زپلین ها به عنوان وسیله حمل و نقل با حادثه غم انگیز هیندنبورگ به پایان رسید و به سرنوشت شومی اشاره کرد که چند سال بعد در انتظار آلمان و همچنین کل جهان بود و به نظر می رسد که چنین بوده است. اسیر راوی که در مواجهه با آتش و فاجعه ای که پیش روی او بود، وقتی زپلین را در شعله های آتش دید، تنها توانست با گریه فریاد بزند: «آه، انسانیت!».

© عکس ها: تکثیر/متفرقه