اگر چهره انگلیسی جونو لنکستر 30 ساله نظر را جلب کند، دل را مسحور می کند. حامل سندرم تریچر کالینز ، این پسر چهره ای متفاوت از همیشه دارد و به همین دلیل در زندگی خود رنج های زیادی را متحمل شده است، از آنجایی که والدین بیولوژیکی او را رها کرده اند. پسر برای آرامش زاکاری والتون ، 2 ساله، که همین سندرم را دارد، به استرالیا سفر کرد. « وقتی جوانتر بودم، دوست داشتم با کسی که دقیقاً مثل من است ملاقات کنم. کسی که شغل دارد، شریکی دارد و به من می‌گوید «اینها کارهایی است که می‌توانی انجام دهی، می‌توانی تسخیر کنی ».

این سندرم که از هر 50000 نفر 1 نفر را مبتلا می‌کند، باعث می‌شود ناقلان آن استخوان‌های مالاریا را نداشته باشند که به معنای افتادگی چشم و مشکلات شنوایی است. جونو لنکستر پس از انجام چندین عمل جراحی و ضربه‌های روحی، در کنار دوست دخترش به کودکان کمک می‌کند. بریتانیایی ها سازمانی به نام زندگی برای یک کودک تأسیس کردند که به دنبال کمک به کودکان نیازمندی است که از سندرم ها و بیماری ها رنج می برند. زندگی او حتی موضوع یک مستند بی‌بی‌سی بود، با عنوان مرا دوست بدار، صورتم را دوست بدار ("Ame-me, Ame Meu Rosto"، به پرتغالی).

ارزش دانستن این موضوع را دارد. داستان:

[youtube_sc url="//www.youtube.com/watch?v=pvsFGQwdPq8″]

همه عکسها © جونو لنکستر