W kuchni japońskiej zawsze istnieją dobrze strzeżone tajemnice, które sięgają tysięcy lat wstecz, zarówno pod względem nowych i wyrafinowanych smaków, jak i korzyści zdrowotnych, jakie te produkty mogą zaoferować. Najnowszym skarbem ujawnionym prosto z dna mórz na wyspie Okinawa są wodorosty zwane mozuku. Pełne korzyści zdrowotnych i szeroko stosowane w tradycyjnej kuchni japońskiej - uważane zajeden z sekretów długowieczności mieszkańców wyspy - wśród wielu, mozuku ma szczególną cechę w swoich zbiorach: musi być zasysane z dna morza.
Wodorosty sadzone są w sieciach na dnie płytkich, czystych, umiarkowanych mórz wyspy Okinawa - jedynego miejsca na świecie, w którym uprawia się mozuku. Techniki uprawy i zbioru za pomocą gigantycznego odkurzacza wodnego zostały opracowane 50 lat temu i charakteryzują się zrównoważonym rozwojem i nie wytwarzają nadmiaru odpadów. Uprawiane na płytkim obszarze 300 metrów kwadratowych, w sezoniePodczas żniw można zebrać ponad tonę mozuku dziennie.
Zobacz też: Trujący chrząszcz skorpion znaleziony po raz pierwszy w Brazylii
Pełne składników odżywczych wodorosty, oprócz tego, że są smaczne, są niskokaloryczne, bogate w błonnik, minerały, sód, magnez, potas, jod, żelazo, cynk, różne witaminy, a także oferują działanie przeciwutleniające, probiotyki - pomagające w trawieniu i odchudzaniu - a także DHA i EPA, kwasy tłuszczowe z rodziny omega 3, dzięki czemu poprawiają zdrowie poznawcze i sercowo-naczyniowe. To jestsuper żywność, a jedynym zagrożeniem dla tego skarbu jest, jak zawsze, człowiek.
Śmieci w morzach, oprócz tego, że zanieczyszczają wodę i wpływają na jakość wodorostów, tworzą również barierę dla promieni słonecznych docierających do rośliny, co jest podstawowym elementem dla jej najlepszego rozwoju. "Bez względu na to, jakie techniki zostaną opracowane, jeśli środowisko będzie nadal zanieczyszczone, produkcja będzie coraz trudniejsza" - mówi Tadashi Oshiro, jeden z najbardziej doświadczonych rolników morskich na Okinawie, producent wodorostów.Podobnie jak w całej naturze, skarby są dostępne, należy je uprawiać, cieszyć się nimi, ale także o nie dbać - w przeciwnym razie będziemy żyć jak śmieci, które wyrzucamy do morza.