“ماڻهن سوچيو ته اهو ڪم نه ڪندو صرف وڪڻڻ سان. هڪ ڊش، پر مون هڪ ميگزين ۾ ڪم ڪيو جنهن ۾ ڪهاڻيون محفوظ ڪيون ويون ۽ مون پبلسٹی جي واقعن تي ڊش تيار ڪرڻ شروع ڪيو. اها هڪ ڪاميابي هئي!” هو ياد ڪري ٿو. ”اها اهڙيون سٺيون ۽ پياري يادون واپس وٺي آيون ته اهو حاصل ڪرڻ وارن لاءِ گلي بڻجي ويو. هن ثقافت کي جيئرو رکڻ هڪ وڏي خوشي آهي.“

هاڻي رٽائرڊ ٿي، هن پنهنجي پلان B ۾ سيڙپ ڪرڻ جو فيصلو ڪيو: هڪ باورچی خانه جيڪو ساؤ پولو جي کلاسک ڪوسڪوس لاءِ وقف ڪيو ويو آهي ۽ ان جي تخليقي نسخن ۾ شامل آهي جنهن ۾ ڪاڊفش، ڪيڪڙا ۽ ناريل شامل آهن. کير، مکڻ جي ڪري، ڪيترن ئي ٻين جي وچ ۾. مالو به tapioca couscous پيدا ڪري ٿو، اڪثر ڪري بحيا ۾ ٽري تي ملي ٿو، پر ريو ڊي جينيرو ۽ پارٽي ۾ پڻ.

Tapioca couscous from @cuscuzdamalu18هين صديءَ ۾، جڏهن اها غلام عورتن پاران تيار ڪئي وئي هئي ڪيٽ فش، وائل ڊ پارنائيبا علائقي جي دريائن ۾ تمام گهڻي مقدار ۾، يا سارڊين سان گڏ، جيڪا سرمائيداري برازيل ۾ اڃا به امير ترين خاندانن پاران کائي ويندي هئي. اهو شهر جو ورثو آهي ۽ هڪ تمام پياري ترڪيب آهي جيڪا پٿر جي جنگل جي وچ ۾ ملي سگهي ٿي.

Cuscuz Paulista from @cuscuzdamalu

Cuscous هڪ پراثر طعام آهي، جيڪو نه رڳو گيسٽرونومي، پر ثقافت ۽ تاريخ جي نمائندگي ڪري ٿو. اصل ۾ اتر آفريڪا کان، ڊش نوآبادياتي برازيل ۾ غلام ماڻهن طرفان پهتو ۽ هتي برازيل جي ثقافت جي حصي طور نئين ۽ لذيذ تياريون حاصل ڪيون. اهو ايترو ته اهم آهي ته ان کي هڪ تاريخ به ملي وئي آهي: Couscous Day 19 مارچ تي ملهايو ويندو آهي، باوجود ان جي ته روزانو متاثر ٿيندڙ کاڌو آهي.

اڄ ڏينهن تائين، ڪسوس سڀ کان وڌيڪ وينجن مان هڪ آهي. ڪيترن ئي جي علامتي، جيڪڏهن سڀ نه، اتر اوڀر ۾ رياستون، هڪ مٺي نسخي سان Bahia ۽ couscous کان ساؤ پاولو. پر انهن مان ڪو به اصل نه آهي - جيڪڏهن اهو اهم آهي جڏهن اهو کاڌو اچي ٿو.

مراکش ڪوسڪوس @cuscuzdamalu کانبرازيل جي زمينن ۾. ساؤ پولو جي ترڪيب ۾، ٿورڙو مينيڪو اٽو، جيڪو برازيل جي مقامي ماڻهن پاران استعمال ٿيندڙ شين مان هڪ آهي، پڻ داخل ڪيو ويو آهي.

اتر مشرقي ڪسڪوس اصل آفريڪي ڪوسڪوس سان بلڪل ملندڙ جلندڙ آهي، جنهن ۾ هائيڊريٽ اٽو مزيدار ٿيندو آهي. ڪمپليمينٽس، جهڙوڪ بيف جرڪي، خشڪ گوشت، جابا، انڊا ۽ مکڻ، پر مٺي پڻ، ناريل کير جي اضافي سان.

Cuscuz Nordestino from @cuscuzdamaluچاچي ۽ ڏاڏين جي. سانتا ڪيٽيرينا ۾ ڪُسڪوس کي بِجاجيڪا چئبو آهي، جيڪا ڪاساوا جي اٽي، مونگ پھلي ۽ برائون شوگر سان ٺهيل هوندي آهي، جنهن کي ڪوسڪوس ٿانوَ ۾ ٻاڦ ڪيو ويندو آهي ۽ ان ۾ رڳو لوڻ، سونف ۽ دار چینی هجي، يا ان ۾ انڊس جي اضافي سان ڊبل ڪارپاڊو ٽوسٽ هجي. سور جو گوشت.

ورلڊ هيريٽيج

هي صرف چند ترڪيبون آهن جيڪي اصل ڪسڪوس جي جذبي کي ظاهر ڪن ٿيون. هو، اتر آفريڪي ڪڻڪ جو سمولينا ڪوسڪوس، اڄ يونيسڪو پاران انسانيت جو ناقابل ورثو ورثو آهي، پر هتي جي چوڌاري ساڳئي نالي جي ڊش کي ايترو پيار ڪيو ويو آهي، جيڪا اسان جي سڃاڻپ پڻ هئي.

آفريڪا ۾، اهو اڃا تائين آهي. تمام گهڻو استعمال. Nutritionist Neide Rigo Revista Menu کي ٻڌايو ته هوءَ اٽي جي تنوع کان متاثر ٿي جيڪا هن 2011 ۾ سينيگال جي دوري تي ڏٺي. ”مون دريافت ڪيو ته انهن کي ڪوسڪوس ۽ ڪو به اناج پسند آهي جنهن کي ننڍن اناج ۾ ورهائي سگهجي. هو هر شيءِ کي ڪُسڪوس ٺاهڻ لاءِ استعمال ڪندا آهن“، هو چوي ٿو.

انهي سان ڪو فرق نٿو پوي ته اهو ڪيئن تيار ٿئي ٿو. درحقيقت، couscous پيار ۽ يادگيري آهي. ڪجھ لاءِ روايت، ٻين لاءِ مزاحمت، پر ھميشه اسان جي اصليت جي سلسلي ۾. ۽ ڊگھي رهو couscous!